Reşat Nuri Güntekin - Tanrı Misafiri Kitabını Pdf İndir

Yazar(lar)Reşat Nuri Güntekin

Kategori(ler)Roman, Edebiyat, Türk Klasikleri

Yayıneviİnkılâp Kitabevi

ISBN9789751001054

Yıl2013

Sayfa175

Mangal baĢında, akĢam kahvesini içerlerken sokak kapısı akı sıkı çalınmağa baĢladı.
Hacı Ali Efendi, keyifli bir surette gülümsedi:
— Bu, bizim kiracının çalıĢı... Para getirmiĢ olacak. Dedi. Kaynanası dudaklarını
büktü. Kiracının, ayın yirmisinden evvel para getirdiğini rüyada görse, hayra
yormazdı.
Müzeyyen, cumbanın kafesine abanmıĢ, kapıyı çalam seçmeğe çalıĢıyordu: Efendi
baba, galiba sarıklı bir adam...
Dedi. Hacı Ali Efendi hayret etti:
— Sarıklı adam kim acaba?.. Dilenci olmasın sakın?.. Haydi, Elif ablaya haber ver!
Elif abla, evin aĢçısıydı. Kulağı ağır iĢittiği için, kapının çalındığını daima yukarıdan
haber vermek lâzım gelirdi.
Kapıda, uzun bir münakaĢa oldu. Gelen, galiba ne istediğini Elif ablaya
anlatamıyordu. Hacı Ali Efendi, terliklerini giyerek, merdiven baĢına çıktı:
; — Kim o Elif abla? Ne oluyor? Bir saattir kapıda çene çalıyorsun.
Diye seslendi. Elif:
— Softa gibi bir adam... Hacı Hafız mı diyor, ne diyor anlıyamıyorum.
Diye cevap verdi. Hacı Efendi:
— Sus bağırma... Allah müstahakkını versin. Herif iĢitecek...
Diyerek aĢağı indi...
Gelen adam, yumuk yüzlü, ĢaĢı gözlü, ince seyrek sakallı, kuru paytak bir softa idi.
Arkasında sarı bir çanta, omuzunda bir heybe vardı.
— Hayrola molla; kimi arıyorsun?..
Hoca, cevap vermedi. Sade mahcup bir tavırla Hacı Ali Efendinin elini alıp iki kere
öptü, baĢına koydu:
— Molla, sen kimsin? Ben, seni tanımadım... Hoca, mahcubane sırıtarak:
—. Evlâd-ı mâneviniz, mahdumunuz makamında Hafız Hacı...
Hacı Ali Efendi, baĢını kaĢıyor, böyle bir mânevi oğlu olduğunu bir türlü
hatırlamıyordu. Hoca, mahcubiyetinden parmaklarını ısırarak anlatmağa çalıĢıyordu:
— Hani, Muğlada, hacı hafız Yunus dâiniz vardı... Hani, geçen yıl, merhum
olmuĢtu!..
—. Muğlalı hacı hafızı hatırlıyorum... Mübarek bir adamdı. Amma öleli, hemen
hemen, beĢ altı sene var... Belki de daha ziyade...
— Hani belki de öyledir... GeçmiĢ gün, aklımda kalmaz ki... Hani dâileri, Ģöyle
takriben, dedim, binaenalâzâlik, efendim, benim, velinimetimdir.
Hacı Ali Efendi, kalın kaĢlarını kaldırarak:

Tanrı Misafiri; Reşat Nuri Güntekin'in, Türkiye toplumunun her kesiminden eşsiz insan manzaralarını ustalıkla sunduğu hikayelerini kapsar. Hikayelerin adları bile yazarın geniş yelpazesi hakkında fikir vericidir: Tanrı Misafiri, Yaseminli Yuva, Deniz Banyosu, Münzevinin Esrarı, Yanakların Taksimi, Gece Ziyaretçileri, Su Çekme ve Bulaşık Yıkama, Şapka Duası, Bir Aile Meselesi, Medeni Gühanlar, Bir İstifa, Bir Centilmen, Porselen Çay İbriği, Hatıra Defteri, Kesatlık, Bir Modern Genç Kız, Sinema, Çocuk ve Sokak, Biçilmiş Kaftan, Bir Artist, Diplomasız Doktor, Hasta Çocuk, Bir Gümrük Kaçakçılığı.

(Arka Kapak)

Reşat Nuri Güntekin - Miskinler Tekkesi Kitabını Pdf İndir

YazarlarReşat Nuri Güntekin

KategorilerRoman, Edebiyat, Türk Klasikleri

Yayıneviİnkılâp Kitabevi

ISBN9789751002280

Yıl2010

Sayfa208

Miskinler Tekkesi; Türkiyedeki dilencilerin dünyasını ve cahil hocaları başarıyla tasvir eder. Güntekinin en dikkate değer eserlerinden biridir. Padişah II. Mahmut dönemi ileri gelenlerinden olup padişaha yakınlığıyla tanınan Kocabaş Kazasker Şemsettin Mollanın torununun hayatı üzerine kurulmuş bir kitaptır. Padişahın ekmek kırıntılarının kat kat işlemeli bohça ve sedef kutularda saklandığı bir ortamda, padişah dilencisi bir dedenin torunu olan ve hem Meşrutiyet hem Cumhuriyet dönemlerinde yaşayan roman kahramanı, bir çeşit soyaçekimle, dilenciliği meslek edinir.

Şimdi olduğu gibi çocukken de pek canımın kıymetini bilirdim. Koşmaca, kaydırak, birdirbir gibi oyunlar asla işime gelmezdi. Akşam üstleri açılır - kapanır iskemlemi konağın bahçe kapısına kurar, vücuduma göre çok kocaman olan başımı mutfağın sarmaşıklarla kaplı duvarına yaslayarak karşı viranede oynayan çocukları seyrederdim. Çocuklar, kendileri gibi başkalarına da rahmi olmayan, hasbetenlillâh kötülük yapmaktan zevk duyan küçük canavarlardır. Hiç sebep yokken arada bir bana da sataşırlar, fesimi kaparlar, yüzüme toprak atarlar, altımdan iskemlemi çekerlerdi. Gene şimdi olduğu gibi o zaman da gücüm, kuvvetim yerindeydi. Hangisini istesem, evvelallah, ayağımın altına alır evire çevire tepeliyebilirdim. Fakat bunun için yerimden kalkmak, koşmak, toz toprak içinde yuvarlanmak gibi bir sürü lüzumsuz hareket yapmak lâzımdı. Ancak değer mi? Hayvan yavruları gibi ne yaptıklarını, ne istediklerini bilmiyen birtakım abuk sabuk mahlûklara uyarak tatlı canımı sıkıntıya sokmaktan ne çıkacak? — Ne mi çıkacak? Sana yapılan haksızlığın altında kalmamış olacaksın. Elin, ayağın biraz zedelense de yüreğin ferahlayacak... Belki hakkınız var. intikam duygusu asîl bir duygudur. Asil dediğimiz insan; şahsına, onuruna, mal ve canına yapılan tecavüzlere karşı aşın bir titizlik ve hazım sizliği olan insanlardır. Ancak kızdırılan hayvanlar da başka türlü mü yaparlar ya? Kedinin en miskinine, köpeğin en dalkavuğuna haddin varsa, bir parça takıl... Velinimeti bile olsan hemen öfkelenir; dişiyle, tırnağiyle karşı koymağa kalkar. Hayvanların en asîlî olan at, onlardan da mantıksızdır. Önündekinin bir hareketinden pirelendiği zaman arkasındaki hiç suçu, günahı olmayan biçareyi çiftelemeğe kalkar. Hele devenin kendisine fenalık yapanı zamanla da affetmediği, bir aşiret reisi seba-tiyle kin güttüğü meşhurdur. Evet, intikam duygusunun yokluğu bir insan için belki iyi alâmet değildir. Fakat ben hayatımın hiçbir çağında böyle bir heyecanın, beni yoklamadığını itiraftan çekinmeyeceğim. Ne yapalım, böyle yaratılmışım. Cüzzamlı yanık acısına ne kadar duygusuzsa, ben de kuyruk acısına öyleyim. Gene diyebilirsiniz ki: — intikamın faydalı bir tarafı vardır. Yaptığı kötülüğün yanına kalmadığını gören kimse (hiç olmazsa acısını unutuncaya kadar) sizi rahat bırakır. Bu da doğru. Fakat unutmamalı ki bu neticeye varmak için daha yumuşak yollar da vardır. Meselâ yalvarmak. Benim o zaman bana sataşan çocuklara yaptığım gibi: «îki gözüm kardeşim. Bilirim sen benim başımı yarabilirsin. Hiç ben, seninle başa çıkabilir miyim? Başım yanlırsa yazık değil mi bana... Vesaire...» Hele bunu söylerken biraz da boynunu bükmesini, sesini titreyerek sızıldanmasını bilirsen hiç mesele yoktur.

Mehmet Rauf - Kan Damlası Kitabını Pdf İndir

YazarlarMehmet Rauf

KategorilerRoman, Edebiyat, Türk Klasikleri

YayıneviTimaş Yayınları

ISBN9789944184588

Yıl2011

Sayfa96

Yazınımızın önemli başyapıtlarından Eylül romanının yazarı Mehmet Rauf'un Define ve devamı Kan Damlası adlı romanları, polisiye roman türünün sürükleyici örneklerindendir. Kan Damlası, vahşice işlenen iki cinayetin kaatillerinin yakalanması sürecini anlatan ve yayımlandığı dönemde olduğu kadar, bu gün de aynı zevkle ve heyecanla okunacak usta işi bir romandır...

Mehmet Rauf'un edebî kişiliği, Fransız realist ve natü-ralist yazarlarının ve son üstadı saydığı Halit Ziya'nın etkisi altında biçimlenmiştir. Hep aşk tutkusu üzerinde duran yazar, Türk edebiyatının ilk başarılı ruh çözümlemesi romanı olan Eylül ile sanatının en yüksek noktasına çıkmış, öteki bütün eserlerinde bir daha o düzeye ulaşamamıştır. Hikâye ve romanlarının hemen hepsinde kendi kişiliğinden sıyrılamamış, bunlarda ya kendi hayatının bazı kesimlerini yansıtmış, ya da eser kahramanları aracılığıyla kendi duygu ve düşüncelerini anlatmıştır. Roman, hikâye ve tiyatro türünde eserleri vardır. Romantik duyguları, hayalleri ve aşkları işlemiş, sosyal hayata pek yer vermemiştir. Arzu, ihtiras ve aşk maceraları temel konularıdır, romanlarında psikolojik tahlillere önem vermiştir, dili sadedir. Türk edebiyatında ilk örnekleri Halit Ziya tarafından verilen "mensur şiir" üzerinde ısrarla durup o yolda epey yazı yayınlayarak bu türün daha sonraki devirde de tutunup sürdürülmesine ön ayak olmuştur. Söz-dizimi bakımından Edebiyat-ı Cedide nesircileri yolunda yürümekle birlikte onlardan daha sade bir dille yazmıştır. 

Romanları; Eylül, Ferda-yı Garam, Karanfil ve Yasemin, Genç Kız Kalbi, Böğürtlen, Son Yıldız, Halas, Kan Damlası. Hikâye kitapları; İntizar, Son Emel, Aşk Kadını, Eski Aşk Geceleri, İlk Temas, İlk Zevk. Mensur şiirlerini; Siyah İnciler adlı kitapta toplamıştır. Piyesleri; Pençe, Cidal, Sansar, Ceriha vb.

Halide Edib Adıvar - Çaresaz Kitabını Pdf İndir

YazarlarHalide Edib Adıvar

Kategori(erRoman, Edebiyat, Türk Klasikleri

YayıneviCan Yayınları

ISBN9789750733918

Yıl2017

Sayfa88

Çaresaz, edebiyatımızın unutulmaz yazarı Halide Edib Adıvar’ın, çağdaşlaşma sürecinde İstanbul’da yaşanan günlük hayatı tasvir ettiği kısa romanlarından biri. Hikâyemizin kahramanı, her derde deva, yardımsever bir kız olduğu için mahallelinin Çaresaz diye seslendiği genç öğretmen Mediha. Kahramanımız, komşu köşkte oturan ihtiyar kadına vakfetmiş kendini... Tabii ihtiyar kadının oğlu Münir’in köşke döneceğinden, aralarında tuhaf, gelgitlerle sürecek bir aşkın başlayacağından habersiz... Halide Edib, modern ilişkileri, aşkı, imam nikâhını, resmî nikâhı konu ediniyor. Bu küçük kitabı okurken hem yazarın tadına doyulmaz dilini hem o yılların İstanbul yaşamından sahneleri, kişileri izleyeceksiniz. Çaresaz’ın, Münir’in, konu komşunun sıradan, masum ve dingin yaşamlarını gözleyecek, romanda Halide Edib’in kendi hayatından da izler bulacaksınız.

Halide Edib Adıvar - Handan Kitabını Pdf İndir

YazarlarHalide Edib Adıvar

Kategoriler

Roman, Edebiyat, Türk Klasikleri

YayıneviCan Yayınları

ISBN9789750723537

Yıl2018

Sayfa224

REFİK CEMALÎDEN SERVER’E
1 Mart 13181
Evleniyorum Server, hem de kiminle olduğunu bilsen. Cemal Bey’in alafranga kızlarından biriyle! Unutamazsın değil mi, Kuzguncuk Tepesi’ndeki büyük evin kızlarını? Senin bize hafta başında geldiğin zamanlar onların gezmeye gidişini görmek için bazen çıkardık. O sıra ile kısa yeldirmeleri, serbest tavırları, hızlı İngilizceleriyle giden kızlar! 

Bilir misin, bunların sokakta İngilizce konuşmalarına ben itiraz ederdim de sen, “Kendi aralannda, ne var?” derdin. Komşuların mutaassıp omuz silkmeleriyle yeni dünya kızlan dedikleri ve bütün alafranga deliliklerine rağmen mahallede hiçbir gence dönüp bakmayan bu kızlara senin bir zaafın vardı. Kâfir, o zamandan beri kâfirliği seversin; şimdi artık Paris’te, kadınlar hakkında bu sivri nazariyelerini yaşatan canlı numuneleri gördükten sonra bütün bütün başkalaşmışsındır; “aferin talihli köpek” diyeceksin.

Fakat ben hâlâ biraz muhafazakârım. İntihap ettiğim,2 aralannda en sakin ve sessizi! Cemal Bey’in hareminin3 hemşirezadesi.4 Fakat onu da kendi çocuklanyla beraber büyütüp aynı terbiyeyi verdiği için ona da m ahalle Cemal Bey’in kızı diyor. Görücü giden halam bile muteriz değil; hatta benim alafrangalığın ifratını2 sevmediğimi onlara anlatmış ve bunda Cemal Bey’in haremi Sabire Hanım’ı kendine hemfikir bulmuştur. 

Kadın, Cemal Bey’in, çocuklarına verdiği terbiyeden pek de memnun değil, fakat şimdi evli ve bilmem nerede olan üvey kızının nüfuzuna atfediyor.3 Yeğenine lazım gelen nasihatlerde bulunmuş. Resmimi Cemal Bey, müstakbel nişanlım Neriman’a bizzat göstermiş ve fikrini sormuş. Neriman hemen kabul etmiş. Bu benim korkak izzet-i nefsimi4 azıcık okşadı.

Bilirsin ki ben kadınlar yanında sevilecek tiplerden değilim. Bunu her vakit hissederim. Evvela onların en adisine bile korkak ve uzak bir hürmet hissederim ve bu beni her türlü cesaretten meneder. Benim sessiz, durgun bir tavır altında hicabımı,5 zaafımı onlar soğukluk ve metanet6 addederler.7 Bu serbest ve mükemmel kızlardanbirinin beni beğenmesi kalbimde acayip bir sevinç uyandırdı. Cemal Bey’le gittim, görüştüm. Mültefit,8 nazik vesaf çehreli bir adam. Gözlerinde anlayan, iştirak eden bir şefkat var ki, bana onu hemen sevdirdi. O da benden pek memnun görünüyordu. Biraz mahalle, bir halam, biraz da ben bu izdivacı9 yapıyoruz. Evvelsi gün nikâh oldu.
Nikâhtan sonra nikâhlımı görmeye gittim.
Azıcık kalbim atıyordu. Uzaktan gördüğüm sarışın, pembe genç kızla birdenbire bu kadar mahrem ve mukaddes bir rabıtada10 bulunmak, bu o kadar garip, güzel,fakat ürkütücü bir histi.


Ben artık zelil ve sefil bir günahkâr oldum. Ben artık tarihin en mel'un çehresi Yehuda'ya bir nazire oldum. Yehuda nasıl dünyanın pek muazzez bir simasını, efendisini birkaç dinar için sattı ise ben de dünyanın beni en çok sevmiş bir ruhunu, o ruhun hududu olmayan emniyetini, muhitini sattım, dünyada en çok sevdiği bir şeyin kalbini ondan çaldım.

Halide Edib Adıvar, kendisine asıl ününü kazandıran yapıtlarından biri olan Handan'da evlilik ve aşk ilişkilerini konu alır. İngiliz terbiyesiyle yetişmiş Handan, II. Abdülhamid rejimine karşı mücadele eden Nâzım'ı reddederek Hüsnü Paşa ile evlenir, ama mutlu olmaz. Mutsuzluğu onu bir beyin kanamasına ve bilinç kaybına götürür.

Handan'ın yeni ve özenli basımını genç kuşakların kaçırmamaları gerekiyor. 

Tarık Buğra - Küçük Ağa Kitabını Pdf İndir

YazarlarTarık Buğra

KategorilerRoman, Edebiyat, Türk Klasikleri

Yayıneviİletişim Yayınları

ISBN9789750501982

Yıl2015

Sayfa479

Şimşekler Tekke Deresinde Şişman Bertalar gibi gümbürdüyor.Yağmur oluktan boşanırcasına
yağıyordu.Bitkin tren Halep’ten yüklediği kendindende bitkin kafilenin beklide en çökgün,en yıkılmışını
Akşehir istasyonuna bıraktı.Bozgunla biten o inanılmaz maceranındöküntüleri sılasına kavuşan bu silah
arkadaşlarına vagonların penceresinden donuk donuk bakıyorlardı.Ne gülen,ne el sallayan,ne de bir çift laf
eden oldu. Tren puflaya puflaya kuzeye doğru uzayan ve sonu gelmeyeceğe benzeyen yoluna koyulmuştu.
Salih yavaş yavaş eriyen ve bir defa daha göremeyecek olduğu bu yüzlere öyle kımıldamadan bakarken o
büyük, o yürekler paralayıcı bozgun için dikilmiş bir heykelden başka bir şeye benzemiyordu.E1 sallamak,
güle güle diye bağırmak isterdi. Bahtınız açık olsun demek isterdi. Fakat el sallayamazdı, bir eli bütün koluyla
birlikte Kütülammare'de, bir kum tepesinde kalmıştı, öbür eli de pis, sefil fakat kocaman torbasını tutuyordu.
Ve artık bütün iyi dilekler boşunaydı, bu trenin yolcuları gülmeyi de, bahtlarını da topyekûn kaybetmişlerdi.
Bunlar bozgunun sakat, yarım kalmış döküntüleri idi, işe yarayabilecekler esir kamplarında ve tecrit
edilmişlerdi.
Katarın son vagonu da ilerledi virajda kayboldu. Fakat Salih trenin hâlâ önünden geçmekte olduğunu
sanıyordu. Aynı vagonlar, aynı pencereler sanki milyon kere milyon üremişti ve bu geçiş ebediyete kadar
sürecekti. Aynı vagonlar, aynı pencereler, aynı yüzler... Aynı vagonlar, aynı pencereler, aynı yüzler, aynı
yüzler, aynı donuk bakışlar.
Hele o ses... Hele o erkekçe, bir bakıma güzel, bir bakıma harikulade, fakat insana ait de-ğilmişcesine
canlılığını kaybetmiş, bu yüzden de melankoliden çok daha ezici, çökertici bir tesir yapan ses!.. Bu ses
mezarda bile kulaklarını bırakmayacak gibiydi:
"Adı yemendir,
Gülü çemendir..."
Bozüyük'lü bir topal saatlerce, hangi saatlerce? Günlerce tekrarlayıp durmuştu:
"Adı yemendir,
Gülü çemendir,
Giden gelmiyor
Acep nedendir?"
Keşke gelmek olmasaydı. Gelmek mi denirdi
buna?
Nerede sağ kolun yavrum Salih? Nerede sağ kulağının yarısı oğlum Salih? O kehribar gibi gözlerine ne oldu
bir tanem? Ya o yiğit yüzün kardeşim? Gelmek mi denirmiş buna? Ve aynı vagonlar, aynı pencereler, aynı
yüzler önünden geçiyor-, geçiyor, tekrar geçiyordu. Salih o trenden ayrılmak istemiyor, inmemiş olmak,
gitmek, gitmek, gitmek istiyordu çünkü.
Birden irkildi. Bu bir alarmdı: Ardında konuşanlar vardı, gâvurca konuşanlar. Kavrulmuş bedeninden
umulmayacak bir çeviklikle, zemberek boşanır gibi döndü: Tüylü şapkalar. «— Haa... İtalyanlar...» Ve Salih
bu tombul, bu şaklaban yüzlerin arasında Niko'nun yüzünü aynı anda farketti. — Salih, vre sen misin?
Tanıdı be. Demek hâlâ Salih? İçinden, torbasını atıp o tek koluyla Niko'yu kucaklamak geldi. Fakat silâhlı
İtalyan askerleri... Hafifçe gülümsedi, hafifçe ama candan.
— Merhaba Niko! Sesi de belli belirsizdi.
— Vay Salih vay... Bu ne hal vre? Ne olmuş
sana böyle? 
Canlı, sıhhatli, neşeli idi. Eskiden Rum şivesini örtmeye çalışırdı. Şimdi inadına belli etmeye çalışır gibiydi.
İtalyanlara onların diliyle bir-şeyler söyledi, berikilerden biri tek kelime ile cevap verdi, Niko da:
— Gel, dedi.
Salih'in kolsuz tarafına geçmiş, elini omuzuna atmıştı, fakat daha üç adım gitmeden epey ayrıldı. Salih çok
fena kokuyordu.
istasyon binasına, müdürün odasına girdiler. Niko'da ne olduğunu göstermek isteyen bir hal vardı:
— Aç mısın? diye sordu.
Salih şöyle bir yokladı kendini, hattâ düşündü : Açtı.
— Acıkmışım, dedi.
Niko dışarı çıktı. Salih de yan gözle etrafını süzmeye başladı. Telgrafın başında ve müdür masasında İtalyan
zabitleri vardı. Eski Müdür Necati Bey gişede idi, iyice ihtiyarlamıştı.
Niko iki konserve kutusu, bembeyaz ekmek, sucuk ve çatalla geldi.
— Ye... Sucuk domuz etinden değil. Güldü. Birşeyler hesaplar gibi sustu, sonra
yine konuştu:
— Ama artık sizinkiler domuza momuza bakmıyorlar.
Güldü:
— Ne verirsen yiyorlar.
Salih yutmaya hazırlandığı lokmayı üç beş defa daha çiğnedi. Demek «Sizinkiler?»
— Ee bakalım Salih Çavuş, anlat be... Salih kendisini Niko'nun karşısında, eskisi
gibi hissediyordu artık. Sanki yine iki kolu, iki
18/Küçük Ağa
bileği ve tuttuğunu koparan iki eli vardı, demirci eli. Donuk bakışları bir an için Niko'nun gözlerini aradı:
— Çavuş olamadım Niko... Bir kola bir ter-fiye.
Niko anlamıştı. Ama eskisi gibi sinmedi, aksine daha bir rahat güldü :
— Aldırma. Biz burada böyleyiz işte. Kötü günler de geçirdik ama. Korktuk bile. Bildiğin' gibi değil,
italyanlarla pek iyi aram. Bir dediğimi iki yapmıyorlar.
Yağmur yeniden ve aynı hızla başlamıştı. Salih'in içi bir tuhaftı. Fakat inat etti, önündekilerin hepsini
yiyecekti. Yemek için ikinci ele pek lüzum yoktu.
— Konuş be Salih.
Salih ona bir defa daha donuk donuk baktı. Cevap vermedi. Niko artık ona boyun eğmiyordu. Gri gözlerini
kaçırmadan:
— Anana da İtalyanlardan öteberi götürürdüm.:.
Salih'in ağzındaki lokma büyüdü, büyüdü ve taşlaştı. Niko iyice keyiflenmişti.
— Anlat be... Nasılsın? Salih ayağa kalkıverdi.
— İyiyim.
Ceketinin onbaşılık şeridi sökülmüş sağ kolu bomboş sarkıyordu. Sağ kulağı yarım, yanağı kapanmış bir
yaradan ibaretti ve iyiyim diyordu. Açlık, uykusuzluk, kızgın güneş, kum fırtınaları ve ölümle bir daha, bir
daha, belki bin defa pençeleşmeler kavurup gitmişti de, iyiyim diyordu.
Herşeyi kaybettikten sonra ümidi de kaybedenin karşısına ne ile çıkılabilir, zafer için neye güvenilirdi? Niko
bu imkânsızlığı sezdi. İşte şimdi sinmek üzereydi. Salih bir an için ona eskisinden çok daha kuvvetli
görünmüştü.
Fakat büyüyü Salih'in kendisi bozdu:
— Yemek iyi oldu, sağol.
Evet bir midesi vardı hâlâ. Acıkacak, yemek isteyecekti, yemek. Yemek mi? Ekmekten ne haber? Ekmek
arslanm ağzında idi, tek kolla da arslanla boğuşmak bir parça güç olmaz mıydı?
— Niye kalktın? Otur da iki çift laf edelim!.. Eğildi, torbasını aldı.
— Gideyim artık... Niko yine gülüyordu.
— Nereye?
— Şehre... Anamı göreyim. Niko bu sefer kahkaha ile güldü:
— Şehre mi? Bu yağmurda?.. Ne ile?..
— Sahi be... Amma da yağıyor... Üşüyordu da ve Niko artık onun acıkacağı
gibi ıslanıp üşüyeceğini de biliyordu. Kanapeye iyice yerleşti. Cebinden bir paket İtalyan sigarası çıkardı.
Sigara? Salih'in gözleri parladı. Sigara insanın karnı doyunca yemekten de değerli oluyordu. Niko bunu da
anladı.
— Yak bakalım... otur hele.
Fakat Salih de onu anlıyordu. Sanki o kum çölleri gibi sonsuz savaş yeniden başlamıştı. Direnmek, her ne
pahasına olursa olsun direnmek lâzımdı.
— Yok, dedi, gideyim. Hadi eyvallah. 


Küçük Ağa, Kurtuluş Savaşı yıllarında, siyasal karar ve tartışma merkezlerinin uzağında, Kuvvacı/Millici denilen, ama ne oldukları, neyi temsil ettikleri pek bilinmeyen birilerinin açtığı savaşa katılıp katılmamanın vebalini tartarak bir karar verme durumunda kalan insanları anlatır. Asırlardır sadece "halife-i ruyi zemin"in, padişahın açtığı sancağın altında savaşılacağı bilgi ve inancıyla yaşamış taşra insanlarının, halife-padişah çağrısının yokluğunda ve işgal haberleri yayılırken yaşadıkları ikilemlerin, açmaz ve iç çalkantıların, kendileri ve kaderlerine sahip çıkma hakkında yeniden düşünmek zorunda kalışlarının hikayesidir. Tarık Buğra'nın kendi deyişiyle Küçük Ağa, destanlara yakışır bir konuyu ele almasına rağmen, destan değil, gerçekliği anlatan bir romandır. İttihatçıların ve Kuvvacıların değil, inanç ve gelenek kalıtıyla başbaşa, ilk kez kendisi ve kendi adına geleceği için karar vermeye çalışan bir ahalinin "kahraman"ı olduğu bir roman. Şimdilerde Küçük Ağa'yı okumak, güncelliğini bir kez daha kazanmış bir öyküyü, sorunsalı yeniden okumak demektir...

Peyami Safa - Bir Tereddüdün Romanı Kitabını Pdf İndir

YazarlarPeyami Safa

KategorilerRoman, Edebiyat, Türk Klasikleri

YayıneviÖtüken Neşriyat

ISBN9789754370263

Yıl2017

Sayfa200

Muallâ kendisine çok tavsiye edilen bu kitabı okumakta hâlâ tereddüt
ediyordu. Yapraklarını çevirdi. “Beni yalnız bırakmayınız!” diye başlayan bir
sahifenin yukarısından ortalarına doğru gözleri, satırların basamaklarını ikişer
üçer atlayarak aşağıya kadar inmişti. Bir kaç yerde hep aynı cümle: “Beni
yalnız bırakmayınız!”
Gene o sahifelerde can çekişmesine benzeyen bulantılarla karışık baş
dönmeleri, titremeler ve baygınlıklar; yarı karanlıklarda avuçlarını
yanaklarına kapamış ve dehşete düşmüş kadınlar, başı dizlerinin arasına
doğru sarkmış bir adam gölgesi, boğulmalar ve çırpınmalar, beyaz bir
savruluş içinde lâpalaşan insan kalabalıkları, çanlar, haykırışlar...
Sahifeleri çevirdi. Gözlerine ilişen satırların uyandırdığı parça parça
hayalleri birbirine ekliyor ve kitapla kendisi arasındaki yabancılığı azaltmak
için mevzuu biraz kavramağa müsait, umumi bir fikir edinmeğe çalışıyordu.
Fakat, cüzlerden külle doğru ilk hamlede gitmek isteyen tecessüs birdenbire
hızını alamamıştı. Gözleri başka bir sahifenin ortalarına takıldı:
“- Bak! Şu ışıklar birdenbire sönüverse... İşte ölüm!”
Parlak bir güneş ortalığı kesiyordu; ve düşündü ki ölüm güneşin
negatifidir, onun için geceye benzetiliyor.”
Başka bir sahife açtı: “... Ölüme ve güneşe, diyor, sabit bir gözle
bakılamaz.”
Hep ölüm. Gözlerini kapadı. Kendi içine çevrilince simsiyah ve çok
parlak bir maddeye bakıyor da kamaşıyormuş gibi sıkılan ruhunda, bu kitabı
okumak için duyduğu ilk arzunun buruştuğunu hissediyordu.

Yazarın kendine has, orijinal üslubuyla okuyucuyu psikolojik bir maceraya sürüklediği bir başka romanı.

"Mualla kendisine çok tavsiye edilen bu kitabı okumakta hâlâ tereddüt ediyordu. Yapraklarını çevirdi. 'Beni yalnız bırakmayınız!' diye başlıyan bir sahifenin yukarısından ortalarına doğru gözleri, satırların basamaklarını ikişer üçer altıyarak aşağıya kadar inmişti. Bir kaç yerde hep aynı cümle: 'Beni yalnız bırakmayınız!"...
(Kitap'tan)

>

Peyami Safa - Matmazel Noraliya'nın Koltuğu Kitabını Pdf İndir

YazarlarPeyami Safa

KategorilerRoman, Edebiyat, Türk Klasikleri

YayıneviÖtüken Neşriyat

ISBN9789754370560

Yıl2017

Sayfa319

Özet

Ferit, Ferid, it, id, t, d, t değil, d, fotenik, fonetik, ve babasının kahkahaları; sonra annesi, bir ormanın karanlığında hangi ağacın arkasına saklandığını belli etmeden, maymuna benzer bir gölgenin üfürdüğü borazan biçiminde bir sazın geniş ağzından çıkan yeşil, turuncu, daha sonra kıpkırmızı alevden bir sesle acı acı haykırıyordu. 
Borazan ve maymun kayboldu. Sonra ormanla beraber sesin anneliği de kaybolurken, trene benziyen bir gölge, hiç bir makine gürültüsü çıkarmadan hızla geçiyor ve haykırış lokomotifin bacasından kara sarı bir duman halinde yükseliyordu. 
Ayaklarının şiddetli bir silkinişinden sonra, her şey karardı. Yalnız ışık benekleriyle dolu sisli bir derinlik içinde hiç bir şekle bağlı olmayan haykırış devam ediyordu. Gözlerini açtı. Uyanma duygusunun etrafını pek az aydınlatan loş bir bilgi halesi içinde, sesin rüya bittikten sonra kesilmediğini yarımyamalak idrak etmeğe başlamıştı. 
Sağ yanındaki duvara değen dirseğinin ucundan yukarıya doğru yürüyen kireç soğukluğu, yokluğun içinden yavaş yavaş çıkan bir kolunu ona tamamiyle keşfettirdiği anda, nefsiyle dışarda bir mad. de arasındaki temasım delâletinden gelen taze bir idrak, bütün vücudunu mekân içinde tesis etmesini kolaylaştırdı ve bir derece daha uyandı. 
Karyola ile duvar arasına kaymış ve sıkışıp kalmış omuzunu, altında somya olmadığı için kamburlaşan şiltenin ortasına doğru zahmetle çekti, başını yastığının çukuruna yerleştirdi ve kulak verdi.

Karşılaştığı bir takım olağanüstü olayları benimsediği materyalist ve pozitivist felsefenin ilkeleriyle açıklayamayan, şüphe, tereddüt ve bunalımlar içinde kıvranan Ferit, tıp fakültesini bırakıp felsefe bölümüne geçen fakat içinde bulunduğu mütereddit ruh hali sebebiyle buraya da düzenli olarak gitmeyen bir üniversite öğrencisidir. Ferit, Yüksekkaldırım’da içinde birbirinden garip insanların yaşadığı bir pansiyonda kalmaktadır. Pansiyonda kaldığı altı gün bo­yunca karşılaştığı olağanüstü olaylar ve kız arkadaşı Selma ile arasında geçen tartışmalar, ciddi bir psikolojik bunalımdan geçen Ferit’in durumunu daha da kötüleştirir. Pansiyonda tanıştığı Aziz, bu sıkıntılı günlerinde Ferit’in en büyük destekçisi olur. Teyzesinin gizemli bir şekilde ölümü ile yüklü bir mirasa kavuşan Ferit, yaşadığı travmayı atlatabilmek için Aziz’in tavsiyesiyle Ada’da bir ev kiralar. Bu ev bir yıl önce ölmüş, gizemli bir kadın olan Matmazel Noraliya'ya aittir. Peyami Safa’nın, kaleme aldığı romanları içinde en fazla beğendiğini ifade ettiği romanı Matmazel Noraliya'nın Koltuğu, anlatım tekniği ve olay örgüsü bakımından bütün eleştirmenlerce Türk edebiyatının en ciddi psikolojik romanı olarak kabul edilmektedir.

Samipaşazade Sezai - Sergüzeşt Kitabını Pdf İndir

YazarlarSamipaşazade Sezai

KategorilerRoman, Edebiyat, Türk Klasikleri

YayıneviBilge Kültür Sanat

ISBN9789756316405

Yıl2015

Sayfa128

Sergüzeşt romanında Türk okuyucunun ilgi duyduğu esaret konusu ele alınır. Dilber Kafkasya'dan Türkiye'ye getirilmiş genç bir kızdır. Halayık olarak çalıştığı konaklarda çeşitli zorluklarla karşılaşır. Samipaşazâde Sezai Dilber'in Kafkasya'da başlayıp Mısır'a kadar uzanan hüzün dolu sergüzeştini anlatır. Sevgilisi Celâl Beyin Dilber'e kavuşmak için önüne gelene onu sorması, her ağlayan insanı sevgilisi sanması, 
Mısır'da kapatıldığı yerden kendisini içten içe seven harem ağası Cevher tarafından kurtarılması insanı etkileyici bir biçimde kaleme alınmıştır. Türk okuyucusunun ilgisi sebebiyle birçok yayınevi tarafından basılan eser Millî Eğitim Bakanlığı tarafından öğrencilere okutulması tavsiye edilen 100 Temel Eser arasına da girmiştir. Bu neşirde eserle ilgili özgün çalışmalara yer verilmiş ve 100 Temel Eser projesine ışık tutacak türden çalışmalara zemin hazırlanmıştır.




Авторы Самипашазаде Сезай 
Категории Роман, Литература, Турецкая Классика 
Издательский дом 
Bilge Kültür Sanat 
ISBN 9789756316405 2015 
Page 128 

 В романе Sergüzeşt затрагивается тема неволи, которой интересуется турецкий читатель. Dilber, молодая девушка была привезена из Кавказа в Турцию. Он сталкивается с различными трудностями в особняках, где он работает как halayık. Описывает печальное приключение Самипашазаде Сезая Дилбера, начинающегося на Кавказе и простирающегося до Египта. Прося ее встретиться со своим возлюбленным Селал Бей Дилбер, думая, что каждый плачущий человек - ее возлюбленный, Спасение лорда гарема Сехера, который любит его с места, где он был закрыт в Египте, было впечатляюще написано. Работа, которая была опубликована многими издателями из-за интереса турецкого читателя, также была среди 100 основных работ, рекомендованных для преподавания Министерством образования. В этом контексте включены оригинальные работы, относящиеся к работе, и подготовлены основания для работ, которые пролят свет на 100 проектов основных работ.