Muallâ kendisine çok tavsiye edilen bu kitabı okumakta hâlâ tereddüt
ediyordu. Yapraklarını çevirdi. “Beni yalnız bırakmayınız!” diye başlayan bir
sahifenin yukarısından ortalarına doğru gözleri, satırların basamaklarını ikişer
üçer atlayarak aşağıya kadar inmişti. Bir kaç yerde hep aynı cümle: “Beni
yalnız bırakmayınız!”
Gene o sahifelerde can çekişmesine benzeyen bulantılarla karışık baş
dönmeleri, titremeler ve baygınlıklar; yarı karanlıklarda avuçlarını
yanaklarına kapamış ve dehşete düşmüş kadınlar, başı dizlerinin arasına
doğru sarkmış bir adam gölgesi, boğulmalar ve çırpınmalar, beyaz bir
savruluş içinde lâpalaşan insan kalabalıkları, çanlar, haykırışlar...
Sahifeleri çevirdi. Gözlerine ilişen satırların uyandırdığı parça parça
hayalleri birbirine ekliyor ve kitapla kendisi arasındaki yabancılığı azaltmak
için mevzuu biraz kavramağa müsait, umumi bir fikir edinmeğe çalışıyordu.
Fakat, cüzlerden külle doğru ilk hamlede gitmek isteyen tecessüs birdenbire
hızını alamamıştı. Gözleri başka bir sahifenin ortalarına takıldı:
“- Bak! Şu ışıklar birdenbire sönüverse... İşte ölüm!”
Parlak bir güneş ortalığı kesiyordu; ve düşündü ki ölüm güneşin
negatifidir, onun için geceye benzetiliyor.”
Başka bir sahife açtı: “... Ölüme ve güneşe, diyor, sabit bir gözle
bakılamaz.”
Hep ölüm. Gözlerini kapadı. Kendi içine çevrilince simsiyah ve çok
parlak bir maddeye bakıyor da kamaşıyormuş gibi sıkılan ruhunda, bu kitabı
okumak için duyduğu ilk arzunun buruştuğunu hissediyordu.
Yazarın kendine has, orijinal üslubuyla okuyucuyu psikolojik bir maceraya sürüklediği bir başka romanı.
"Mualla kendisine çok tavsiye edilen bu kitabı okumakta hâlâ tereddüt ediyordu. Yapraklarını çevirdi. 'Beni yalnız bırakmayınız!' diye başlıyan bir sahifenin yukarısından ortalarına doğru gözleri, satırların basamaklarını ikişer üçer altıyarak aşağıya kadar inmişti. Bir kaç yerde hep aynı cümle: 'Beni yalnız bırakmayınız!"...
(Kitap'tan)
"Mualla kendisine çok tavsiye edilen bu kitabı okumakta hâlâ tereddüt ediyordu. Yapraklarını çevirdi. 'Beni yalnız bırakmayınız!' diye başlıyan bir sahifenin yukarısından ortalarına doğru gözleri, satırların basamaklarını ikişer üçer altıyarak aşağıya kadar inmişti. Bir kaç yerde hep aynı cümle: 'Beni yalnız bırakmayınız!"...
(Kitap'tan)
idefix İle Satın Al
D&R İle Satın Al
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder