Dağlarda Yalnız Bir Asker Sessiz Dağlar Bölüm 1 Kitabını Online Oku

 

Dağlarda Yalnız Bir Asker

 

 

Bölüm 1: Sessiz Dağlar

Güneydoğu'nun sarp dağlarında, sessizlik bazen bir çığlık kadar gürültülüydü. Teğmen Aras, bu sessizliğin içinde yalnız bir asker olarak görev yapıyordu. Birlikten ayrılmış, teröristlerin izini sürmek için dağların derinliklerine inmişti. Ancak bu yalnızlık, sadece fiziksel değil, ruhsal bir yalnızlıktı. Aras, geçmişte yaşadığı kayıpların ve verdiği kararların ağırlığını her adımda hissediyordu.

Bir gece, kamp kurduğu yerde, ateşin başında otururken, geçmişin hayaletleri onu ziyaret etti. Arkadaşlarının yüzleri, kaybettiği masum insanların çığlıkları, verdiği yemin... Hepsi bir araya gelerek zihninde bir savaş başlatıyordu. Ama bu savaş, dışarıdaki düşmanlardan daha zordu. Çünkü bu savaş, onun kendi içinde verdiği bir savaştı.

Gecenin karanlığı, dağların zirvesine ağır bir örtü gibi çökmüştü. Aras, kamp ateşinin soluk ışığında tüfeğini temizlerken, etrafındaki sessizliği dinliyordu. Bu sessizlik, savaşın öncesindeki kısa huzur gibi görünse de, içinde fırtınalar kopmasına neden oluyordu.

Birkaç kilometre ötedeki vadide, istihbarat raporlarına göre düşman hareketliliği vardı. Bölüğüyle birlikte burada pusuya yatması gerekiyordu, ama şu an yalnızdı. Görev, ona keşif yapmasını ve bölüğe detayları iletmesini emretmişti. Dağlarda tek başına olmak tehlikeliydi, ancak Aras için en büyük tehlike artık düşmanlar değil, içindeki sorgulamalardı.

Aniden, rüzgârın yönü değişti. Yapraklar hışırtıyla birbirine sürtündü, ardından ince bir çakıl sesi duyuldu. Aras anında yerinden doğruldu, elini silahının tetik bölümüne götürdü. Gözlerini karanlığa dikti. Bir anlığına, dağların yalnız olmadığını hissetti.

Gözleri yavaşça çevresini tararken, uzaklardan gelen boğuk bir ses duyuldu. Radyosunu açtı, parazitin arasından gelen kelimeler netleşti: "Aras, pozisyonunu koru. Düşman birliği hareket halinde. İrtibatı kesme."

Aras, bir an için radyo sinyalinin uğultusunu dinledi. İçinde, daha önce hissettiği yalnızlık yerini teyakkuz haline bıraktı. Şimdi yalnız olabilirdi, ama bu gece kararlarının bedelini yalnız ödemeyecekti. Silahını kavradı ve ormanın derinliklerine doğru ilerledi.

Savaş yaklaşıyordu.

Ay ışığı dağın zirvesini sararken, Aras tetikte bekliyordu. Gecenin içindeki sessizlik, kısa süre önce etkisiz hale getirdiği düşmanın yerini belli etmişti. Kamp alanında başlayan hareketlilik, artık kaçınılmaz bir çatışmanın habercisiydi.

Düşmanlar hızla mevzilere dağılıyor, ışıkları söndürerek gölgelerin ardına saklanıyordu. Aras, yerini değiştirmek zorundaydı. Yavaşça geri çekildi, dağın kenarındaki dar bir patikaya yöneldi. Bu bölgeyi iyi biliyordu; burada saklanabilir ve durumu değerlendirebilirdi.

Telsizini yeniden açtı, sesi kısarak konuştu: "Düşman alarma geçti. Sayı artabilir. Destek ne kadar sürede ulaşır?"

Parazit arasından gelen cevap netti: "On beş dakika. Konumunu koru."

On beş dakika… Aras, dişlerini sıktı. Dağların ortasında, düşman hattının bu kadar yakınında tek başına olmak ölümle burun buruna gelmek demekti. Ama kaçmayacaktı. Burada olmak, yeminine sadık kalmak anlamına geliyordu.

Aras, kayalık bir alanın ardına gizlenerek durumu gözlemledi. Düşman kampında bir grup asker hızla silahlanıyordu. İçlerinden biri emirler yağdırırken, diğerleri pozisyonlarını güçlendiriyordu. Eğer burada uzun süre kalırsa, sıkışıp kalacaktı.

Tam bu sırada, yakınlardan gelen ayak seslerini duydu. Birileri dikkatlice onun bulunduğu bölgeyi tarıyordu. Aras, nefesini kontrol altında tutarak silahını sıkıca kavradı. Eğer biri çok yaklaşırsa, sessizce etkisiz hale getirmesi gerekecekti.

Karanlığın içinden bir siluet belirdi. Ay ışığı, adamın yüzünü kısmen aydınlattı. Aras, harekete geçmeden önce saniyeler içinde karar vermek zorundaydı: Sessizce bekleyip destek ekibini mi bekleyecekti, yoksa şimdi saldırıp avantaj mı sağlayacaktı?

Gece uzundu, ama zaman hızla tükeniyordu.

Aras, savaşın son anlarında, dağların zirvesinden ufka doğru baktı. Kamp temizlenmiş, düşmanlar etkisiz hale getirilmişti. Ama içinde bir şeylerin henüz tamamlanmadığını hissediyordu. Gökyüzünde beliren ilk ışık huzmeleri, ona yeni bir günün başlangıcını hatırlattı.

Gece boyunca süren mücadelenin ardından, Aras kendini daha da ağır bir yük altında hissediyordu. Silahını sırtına yerleştirip telsizden gelen sesi dinledi. "Görev tamamlandı. Birlik dönüşe hazırlanıyor."

Ama Aras, geri dönmeye hazır değildi. İçinde, buradaki sessizlikle daha uzun süre kalması gerektiğini biliyordu. Çünkü bu dağlar, ona sadece savaşın ağırlığını değil, kendi içinde taşıdığı gölgeleri de hatırlatıyordu.

Sert bir rüzgâr yükseldi, Aras gözlerini kapatarak nefes aldı. Bir karar vermesi gerekiyordu: Gerçekten savaşın sona erdiğini kabul edip geri mi dönecekti, yoksa bu dağlarda kendi savaşını sürdürmeye devam mı edecekti?

Telsizden gelen ikinci çağrıyı duymazdan geldi. Önünde uzanan sonsuz dağ silsilesine bakarak, sessizliğin içinde kayboldu.

 

 

📖 Hikayeye Devam Et

Dağlarda Yalnız Bir Asker Gölgeyle Yüzleşme Bölüm 2. bölümüne geçmeden önce kısa bir reklam ile destek olun.

➡️ Dağlarda Yalnız Bir Asker Gölgeyle Yüzleşme Bölüm 2 Online Oku