Aşkın ve Kılıcın İzinde Kitabını Oku

 Aşkın ve Kılıcın İzinde

 

Bölüm 1: Gölgenin Ardındaki Adımlar

Gökyüzü, atlıların ilerlediği tozlu yolun üzerinde soluk bir perde gibi duruyordu. Savaşın rüzgârı, yalnızca kılıçların çarpışmasını değil, kalplerin de sınanmasını fısıldıyordu.

Serdar Arslan, dizginlerini sıkıca kavradı. Gözleri ufka dikilmişti, ama zihni çok daha uzağa gidiyordu. Bu sefer yalnızca toprak uğruna değil, dönemin karmaşık ittifakları ve entrikaları için de yapılmıştı. Osmanlı ordusu, batıya doğru ilerlerken Arslan’ın içindeki huzursuzluk giderek büyüyordu.

Tam o sırada, yanında süzülen atın üzerindeki silueti fark etti. Zeynep.

Zeynep, başını kaldırıp gözlerini Arslan’a diktiğinde, bir anlık sessizlik her şeyi değiştirdi. Bu yolculuk yalnızca savaşla değil, kalplerin de sınanmasıyla şekillenecekti.

Atlılar, taş döşeli yolda ilerlerken, gökyüzü kararmaya başlamıştı. Rüzgâr, savaşın habercisi gibi sert esiyordu. Osmanlı ordusunun ağır adımları, yaklaşan fırtınayı hissettiriyordu.

Arslan, gözlerini ufka dikti. Önlerinde yalnızca düşman yoktu—güvensizlik, şüphe ve siyasi entrikalar da adımlarına eşlik ediyordu.

Yanında ilerleyen Zeynep, başını hafifçe kaldırarak ona baktı. “Korkuyor musun, Arslan?”

Arslan hafifçe gülümsedi ama içinde hissettiği şey korkudan çok daha farklıydı. “Korku, bazen en büyük savaşçıyı bile yıkar. Ama biz korkuyla değil, kılıçla yolumuzu çiziyoruz.”

Zeynep gözlerini ona dikti, sesi titrek ama kararlıydı. “Bazı savaşlar kılıçla değil, kalple kazanılır.”

Arslan bir an duraksadı. Bu yolculuk, yalnızca zafer için değil, sadakat için de yapılmıştı. Ama kimin sadakati sorgulanacaktı?

Edirne'nin taş yolları, Osmanlı ordusunun ağır adımlarıyla titriyordu.

Gecenin içinde kaybolan fısıltılar, yaklaşan seferin ağırlığını taşıyordu. Arslan, ordunun en önündeki birliklerden birinde ilerlerken, gözlerini gökyüzüne dikti. Bu sefer, yalnızca fetih için değil, bir seçim için yapılmıştı.

Yanında ilerleyen Zeynep, derin bir nefes alarak başını kaldırdı. “Bu kadar sessiz olmanı hayra yormuyorum, Arslan.”

Arslan hafifçe gülümsedi. “Bazen sessizlik, savaşın en iyi hazırlığıdır.”

Zeynep gözlerini ona dikti. “Ama bazı savaşlar kılıçla değil, kelimelerle kazanılır.”

Arslan, kadının sözlerindeki ağırlığı hissetti. Bu seferin içinde yalnızca düşman yoktu. Saray entrikaları, taht oyunları ve verilen sözler de bu yolculuğun parçasıydı.

Tam o anda, ordunun başındaki paşalar toplantıya çağrıldı. Arslan, gözlerini öne dikerek atından indi. Bu toplantı, yalnızca seferin planlarını belirlemek için yapılmayacaktı. Burada gelecek de yazılacaktı.

Bu sırada, Edirne Sarayı’nda…

Şehzade Murad, büyük taş salonun penceresinden dışarı bakarken, gözleri uzun süredir gölgelerin içindeydi. Bu sefer, yalnızca Osmanlı’nın topraklarını genişletmek için değil, rakiplerini alt etmek için de yapılacaktı.

Yanında duran Sadık Paşa, sesi ölçülü fakat tehditkârdı. “Serdar Arslan’ın sadakati sorgulanabilir mi, Şehzade?”

Şehzade hafifçe başını eğdi, gülümsemesi saklı bir bilgelik taşıyordu. “Sadakat, yalnızca sorgulanmaz, sınanır. Arslan bu seferde kendini kanıtlayacak mı, yoksa ihaneti mi seçecek? Bunu zaman gösterecek.”

Edirne Sarayı’nda yankılanan adımlar, yaklaşan fırtınanın işaretiydi.

Şehzade Murad, salonun penceresinden dışarı bakarken, gözleri uzaktaki kervan yollarına kilitlenmişti. Sefer başlıyordu. Ancak bu yalnızca toprak kazanma savaşı değil, bir güç mücadelesiydi.

Yanında duran Sadık Paşa, onun düşünceli bakışlarını süzerek sessizce konuştu. “Serdar Arslan’ın bu seferdeki rolünü tam anlamıyla belirlediniz mi, Şehzade?”

Murad hafifçe gülümsedi, sesi ölçülüydü. “Bazı adamlar, yalnızca kılıç tutmak için değil, karar vermek için yetiştirilir, Sadık Paşa. Arslan’ın nereye kadar sadık kalacağını göreceğiz.”

Paşa kaşlarını çatarak başını eğdi. “Ancak seferde yalnızca sadakat değil, ihanet de gölgeden çıkabilir.”

Bu sırada, Edirne’nin dışında…

Ordu, uzun yolculuğuna başlarken Arslan, dizginlerini sıktı. Yanında ilerleyen Zeynep, onun sessizliğini fark ederek hafifçe sordu. “Aklında ne var, Arslan?”

Arslan gözlerini kısa bir an ona çevirdi. “Sadakat ve ihanet arasındaki ince çizgi.”

Zeynep, bakışlarını ordunun ilerleyişine dikerek başını salladı. “Bazen en büyük savaş, kılıçla değil, doğru tarafı seçmekle verilir.”

Tam o anda, bir haberci hızla yaklaşarak Arslan’ın önünde durdu. “Serdar, Şehzade Murad’ın özel bir emri var.”

Arslan kağıdı alırken, hissettiği şey yalnızca görev değildi—bu, bir hesaplaşmanın başlangıcıydı.

Edirne’nin soğuk gecesi, savaşın yaklaşan fırtınasını hissettiriyordu.

Arslan, haberci tarafından kendisine uzatılan mühürlü mektuba göz gezdirdi. Şehzade Murad’ın özel emri… Bu emir, yalnızca savaşın seyrini değil, kendi kaderini de belirleyecekti.

Zeynep, atının üzerinde hafifçe eğilerek ona yaklaştı. “Ne yazıyor?”

Arslan derin bir nefes aldı, mektubu açmadan önce çevresine göz gezdirdi. Bu kâğıt, sadece bir emir değil, belki de bir tuzaktı.

Tam o anda, ordunun ön saflarından gelen bir ses tüm dikkatleri üzerine çekti. Sadık Paşa, Arslan’ın adını yüksek sesle anıyordu.

“Serdar Arslan! Seferin yönü değişti. Yeni emirleri almak için öne çıkman isteniyor.”

Arslan gözlerini daralttı. Bu sefer, yalnızca düşmanlarla değil, kendi tarafındaki kişilerle de yüzleşmek zorunda kalacaktı.

Bu sırada, Edirne Sarayı’nda…

Şehzade Murad, taş salonun loş ışığında sessizce yürüyordu. Gölgeler ona eşlik ediyor, alınan kararların ağırlığı duvarlara hapsoluyordu.

Yanında duran Rüstem Ağa, gözlerini ona dikti. “Arslan’ın nasıl bir seçim yapacağını düşünüyorsunuz, Şehzade?”

Murad hafifçe gülümsedi, gözleri karanlığın içinde parladı. “Sadakat, kılıç kadar keskin olabilir. Ama bazen hançer, en yakın olandan gelir.”

Edirne Ovası, Osmanlı ordusunun ağır adımlarıyla titriyordu.

Arslan, haberci tarafından kendisine uzatılan mühürlü parşömeni sıkıca kavradı. Şehzade Murad’ın özel emri… Ama bu sadece bir görev mi, yoksa bir sınav mıydı?

Yanında ilerleyen Zeynep, başını kaldırıp ona baktı. “Ne bekliyorsun, Arslan? Aç ve öğren.”

Arslan mektubu açmadan önce bir an duraksadı. Bunun, yalnızca savaşın kaderini değil, kendi yolunu da şekillendireceğini biliyordu.

Tam o anda, Sadık Paşa ordunun önündeki birliklerin durmasını emretti. Gözlerini Arslan’a dikerek yüksek sesle konuştu. “Serdar Arslan! Seferin yönü değişti. Şehzade Murad’ın yeni emirlerini almak için öne çıkacaksın.”

Arslan kaşlarını çattı. Bu değişiklik beklenmiyordu. Ancak şehzadenin planlarını anlamadan harekete geçmek akıllıca olmayacaktı.

Zeynep hafifçe yaklaştı, sesi alçaktı. “Sadakat mi, özgürlük mü? Bu karar yalnızca senin.”

Arslan derin bir nefes aldı, dizginlerini sıktı. Bu gece, yalnızca savaş değil, seçim de vardı.

Bu sırada, Edirne Sarayı’nda…

Şehzade Murad, taş salonun ortasında büyük bir haritayı incelerken, gözleri belirgin noktaları süzüyordu. Bu sefer, tahtın gücünü belirleyecek bir hamleydi.

Rüstem Ağa, şehzadenin yanında durarak sessizce konuştu. “Serdar Arslan, emirlerinize uyacak mı?”

Şehzade Murad hafifçe gülümsedi. “Sadakat, en büyük kılıçtır, Rüstem. Ama bazı hançerler, beklenmedik ellerden gelir.”

Salonun içinde yankılanan sessizlik, yaklaşan kararların ağırlığını taşıyordu.

Edirne Ovası’nda Osmanlı ordusunun adımları giderek ağırlaşırken, Arslan elindeki mühürlü parşömene son kez baktı.

Gökyüzü, yaklaşan fırtınanın habercisi gibi kararmıştı. Sadakat mi, özgürlük mü? Seçim yapmak sandığından çok daha zor olacaktı.

Zeynep, hâlâ onun yanında ilerliyordu. Bakışları keskin, sesi kararlıydı. “Bu emir seni neye zorluyor, Arslan? Bana söylemeyecek misin?”

Arslan gözlerini kâğıdın üzerindeki mühüre dikti. Murad’ın mühürü. Bir kez açılırsa, geri dönüş yoktu.

Tam o anda, Sadık Paşa ileri doğru adım attı. “Serdar Arslan! Şehzade Murad, kararını bilmek istiyor. Ona sadık mısın?”

Arslan başını kaldırıp Sadık Paşa’ya baktı. Bu, yalnızca bir emir değildi. Bu, bağlılığın sınandığı andı.

Bu sırada, Edirne Sarayı’nda…

Şehzade Murad, büyük taş salonun loş ışığında yürüyordu. Önündeki harita, Osmanlı’nın batıya açılan kapılarını gösteriyordu. Ancak onun aklı yalnızca fetihte değil, kendi saltanatının güvencesindeydi.

Yanında sessizce bekleyen Rüstem Ağa, şehzadenin yüzüne baktı. “Serdar Arslan’ın kararı ne olacak, Şehzade?”

Murad gözlerini kaldırıp ona döndü. “Bazı adamlar için karar vermek kılıç sallamaktan daha zor, Rüstem. Arslan ya benim yolumda yürüyecek ya da yolun sonunda kalacak.”

Saraydaki sessizlik, yaklaşan hesaplaşmanın işaretiydi.

Sadakat sınanacak, hançerler çekilecekti.

Gecenin karanlığı, Edirne Ovası’nda ilerleyen Osmanlı ordusunun üzerini örtüyordu. Bu sefer yalnızca düşmanlarla değil, kendi içlerindeki hesaplaşmalarla da savaşacaklardı.

Arslan, Sadık Paşa’nın gözlerini üzerine diktiğini hissederken, elindeki mühürlü parşömeni açtı. Şehzade Murad’ın emri, yalnızca bir savaş stratejisi değil, bağlılığını sınayan bir karar anıydı.

Zeynep, onun yanında sessizce beklerken, bakışları sorularla doluydu. “Bu karar seni hangi yola sokacak, Arslan?”

Arslan derin bir nefes aldı, kağıdın üzerindeki kelimeleri inceledi. Seferin yönü değişmişti. Ancak mesele sadece savaşın gidişatı değil, kimin yanında duracağıydı.

Sadık Paşa yüksek sesle emirleri ilan etti. “Serdar Arslan, şehzadenin isteği üzerine yeni görevini üstlenmek için divana çıkacak!”

Ordu ilerlerken, Arslan’ın içindeki karmaşa büyüyordu. Bu gece, yalnızca kılıçlar değil, sadakat de sınanacaktı.

📖 Hançerin Gölgesi Bölüm 2 Kitabını Oku