Halide Edib Adıvar - Türk'ün Ateşle İmtihanı İstiklâl Savaşı Hatıraları Kitabını Pdf İndir

YazarlarHalide Edib Adıvar

KategorilerEdebiyat, Anı-Mektup-Günlük, Türk Klasikleri

YayıneviCan Yayınları

ISBN9789750721649

Yıl2014

Sayfa313

MİLLİ MÜCADELEYİ HAZIRLAYAN OLAYLAR

30 ekim 1918'den 19 mayıs 1919'a kadar

Benim o günlerde maddî ve manevi durumum, Mütareke imza edilip de İttifak kuvvetlerinin

İstanbul'a girişiyle memlekette meydana gelen genel duygulardan başka değildi. Herkes gibi

ben de, 1914'tan beri geçen olayların etkisiyle yorgun, şaşkın ve canımdan bıkkın bir

durumdaydım. Osmanlı İmparatorluğu çökmüştü. Fakat bu korkunç çöküntü altında

ezilenler yalnız Birinci Büyük Dünya Savaşına Türkiye'yi sokan İttihatçılar değildi. Şurasını

da eklemek isterim ki, o savaşa girsek de girmesek de İmparatorluğun devam

edemeyeceğine, ben o günlerde de inanmıştım. Bununla birlikte geleceği görebilen bir

politika izleyebilseydik, belki o günün ani ve korkunç akıbetine uğramazdık. Her halde o gün

İmparatorluğun ölümü apaçık bir gerçekti.

14

TUKKUN ATEŞ

Aslında bir yandan Türkiye'deki azınlıklar arasmda Batı devletlerinin yıllarca süren

hazırlıkları olduğu kadar, Abdül-hamit devrinde başlayan muhtelif ve karşılıklı topluca

öldürmeler, özellikle göç ettirmeler de bu sonucu bir gün getirecekti.

Birinci Dünya Savaşının sonunda Rusya «hors de combat» yani savaş sahnesinin dışında

kalmıştı. Bundan dolayı İngiltere, Fransa ve belki İtalya, zaferlerinin büyük kazançlarına

adaydılar. İtalya payını, bir dereceye kadar, Avusturya'dan almıştı. Ötekiler, Osmanlı

İmparatorluğunu nüfuz bölgelerine ayırarak, onların üstünde egemenliklerini yürütmek

suretiyle paylarını almak istiyorlardı. Şurası bir gerçektir ki, Türkiye'de Müttefiklerin ahlâkça

üstünlüğüne ve onların insan haklan, adalet gibi büyük sözlerine inanmış olanlar bile,

bunları Türkiye'ye tatbik edeceklerinden emin değildiler. O günlerde Wilson'un on dört

prensibi şamatayla ilân edilince, bütün dünyada büyük bir etki yaptı ve Türklerin çoğunlukta

oldukları yerlerde, bağımsızlıklarına dokunulmayacağı sanısı belirdi. Bu görüşlere inanan

Türk aydınlan Müttefiklerin hiç olmazsa, iki şeyden sakıhıcaklanna inanıyorlardı: Buuiardan

birincisi şuydu: Türkiye'nin doğusunda ve batısında bir Ermenistan kurmaya

girişmeyecekler. Çünkü, Ermeni göçürme ve toptan öldürmelerinden önce de buralarda

Ermeni nüfusu en az % 2, en çok da % 20'yi geçmemişti. İkincisi: Yunanlılara Orta Doğuda

yer vermeyecekler. Çünkü böyle bir girişimin bu iki millet arasında kanlı bir mücadele

açacağı muhakkaktı. Eğer, Müttefikler bu iki şeyden kaçınmış olsaydılar, bugünüi] tarihi

bambaşka bir biçimde gelişecekti.

Büyük Savaşın sonunda Türkiye'deki milli duyguların bi lançosu çeşitli bakımlardan

yapılabilir:

Ben kendim, bu tarihte bambaşka şeylerle meşguldüm! Önce, Türk Ocağı'ndaki yeni

yönetim kurulu üyesi sıfatıyle tu züğün bazı maddelerini değiştirmeye çalışıyordum (1).

Üzerin

(1) Özellikle Türk Ocağı'na Türk gelenek ve kültürünü benimsemiş ola azınlıktan da almak.

Çünkü, Ocağın ırkçılığa kaymasına engel olmak istiyor dum. Üye olarak almaya Ocağı

kandıramamakla beraber. Comitas gibi sanatkârlan davet ediyorduk.

Burada, Türkiye, başşehrinden ve Anadolu'daki topraklarından mahrum edilmek istenilmiyordu. İmparatorluk'un, İstanbul başşehri olarak kalmasına taraftar olmakla beraber, Akdeniz'le Karadeniz arasındaki geçidi tarafsız hale sokmak, Ermenistan, Arabistan, Mezopotamya, Suriye ve Filistin'i ayrı ayrı parçalara ayırmak vardı.
Halide Edip Adıvar, çocukluk günlerinden 1918'e kadarki anılarını Mor Salkımlı Ev başlığıyla kaleme almıştır. Türk'ün Ateşle İmtihanı, bundan sonrasını, 1918'den 1923 sonlarına kadar olan dönemi anlatıyor. Ulusal Kurtuluş Savaşı sırasında yaşananlar, yazarın gözlemleri canlı ve etkileyici bir anlatımla okura sunuluyor.

Türk'ün Ateşle İmtihanı, Halide Onbaşı'nın, o günleri yaşayan bir aydının içten anlatımıyla yakın tarihimize ışık tutuyor.

Halide Edib Adıvar - Handan Kitabını Pdf İndir

YazarlarHalide Edib Adıvar

Kategoriler

Roman, Edebiyat, Türk Klasikleri

YayıneviCan Yayınları

ISBN9789750723537

Yıl2018

Sayfa224

REFİK CEMALÎDEN SERVER’E
1 Mart 13181
Evleniyorum Server, hem de kiminle olduğunu bilsen. Cemal Bey’in alafranga kızlarından biriyle! Unutamazsın değil mi, Kuzguncuk Tepesi’ndeki büyük evin kızlarını? Senin bize hafta başında geldiğin zamanlar onların gezmeye gidişini görmek için bazen çıkardık. O sıra ile kısa yeldirmeleri, serbest tavırları, hızlı İngilizceleriyle giden kızlar! 

Bilir misin, bunların sokakta İngilizce konuşmalarına ben itiraz ederdim de sen, “Kendi aralannda, ne var?” derdin. Komşuların mutaassıp omuz silkmeleriyle yeni dünya kızlan dedikleri ve bütün alafranga deliliklerine rağmen mahallede hiçbir gence dönüp bakmayan bu kızlara senin bir zaafın vardı. Kâfir, o zamandan beri kâfirliği seversin; şimdi artık Paris’te, kadınlar hakkında bu sivri nazariyelerini yaşatan canlı numuneleri gördükten sonra bütün bütün başkalaşmışsındır; “aferin talihli köpek” diyeceksin.

Fakat ben hâlâ biraz muhafazakârım. İntihap ettiğim,2 aralannda en sakin ve sessizi! Cemal Bey’in hareminin3 hemşirezadesi.4 Fakat onu da kendi çocuklanyla beraber büyütüp aynı terbiyeyi verdiği için ona da m ahalle Cemal Bey’in kızı diyor. Görücü giden halam bile muteriz değil; hatta benim alafrangalığın ifratını2 sevmediğimi onlara anlatmış ve bunda Cemal Bey’in haremi Sabire Hanım’ı kendine hemfikir bulmuştur. 

Kadın, Cemal Bey’in, çocuklarına verdiği terbiyeden pek de memnun değil, fakat şimdi evli ve bilmem nerede olan üvey kızının nüfuzuna atfediyor.3 Yeğenine lazım gelen nasihatlerde bulunmuş. Resmimi Cemal Bey, müstakbel nişanlım Neriman’a bizzat göstermiş ve fikrini sormuş. Neriman hemen kabul etmiş. Bu benim korkak izzet-i nefsimi4 azıcık okşadı.

Bilirsin ki ben kadınlar yanında sevilecek tiplerden değilim. Bunu her vakit hissederim. Evvela onların en adisine bile korkak ve uzak bir hürmet hissederim ve bu beni her türlü cesaretten meneder. Benim sessiz, durgun bir tavır altında hicabımı,5 zaafımı onlar soğukluk ve metanet6 addederler.7 Bu serbest ve mükemmel kızlardanbirinin beni beğenmesi kalbimde acayip bir sevinç uyandırdı. Cemal Bey’le gittim, görüştüm. Mültefit,8 nazik vesaf çehreli bir adam. Gözlerinde anlayan, iştirak eden bir şefkat var ki, bana onu hemen sevdirdi. O da benden pek memnun görünüyordu. Biraz mahalle, bir halam, biraz da ben bu izdivacı9 yapıyoruz. Evvelsi gün nikâh oldu.
Nikâhtan sonra nikâhlımı görmeye gittim.
Azıcık kalbim atıyordu. Uzaktan gördüğüm sarışın, pembe genç kızla birdenbire bu kadar mahrem ve mukaddes bir rabıtada10 bulunmak, bu o kadar garip, güzel,fakat ürkütücü bir histi.


Ben artık zelil ve sefil bir günahkâr oldum. Ben artık tarihin en mel'un çehresi Yehuda'ya bir nazire oldum. Yehuda nasıl dünyanın pek muazzez bir simasını, efendisini birkaç dinar için sattı ise ben de dünyanın beni en çok sevmiş bir ruhunu, o ruhun hududu olmayan emniyetini, muhitini sattım, dünyada en çok sevdiği bir şeyin kalbini ondan çaldım.

Halide Edib Adıvar, kendisine asıl ününü kazandıran yapıtlarından biri olan Handan'da evlilik ve aşk ilişkilerini konu alır. İngiliz terbiyesiyle yetişmiş Handan, II. Abdülhamid rejimine karşı mücadele eden Nâzım'ı reddederek Hüsnü Paşa ile evlenir, ama mutlu olmaz. Mutsuzluğu onu bir beyin kanamasına ve bilinç kaybına götürür.

Handan'ın yeni ve özenli basımını genç kuşakların kaçırmamaları gerekiyor. 

Tarık Buğra - Küçük Ağa Kitabını Pdf İndir

YazarlarTarık Buğra

KategorilerRoman, Edebiyat, Türk Klasikleri

Yayıneviİletişim Yayınları

ISBN9789750501982

Yıl2015

Sayfa479

Şimşekler Tekke Deresinde Şişman Bertalar gibi gümbürdüyor.Yağmur oluktan boşanırcasına
yağıyordu.Bitkin tren Halep’ten yüklediği kendindende bitkin kafilenin beklide en çökgün,en yıkılmışını
Akşehir istasyonuna bıraktı.Bozgunla biten o inanılmaz maceranındöküntüleri sılasına kavuşan bu silah
arkadaşlarına vagonların penceresinden donuk donuk bakıyorlardı.Ne gülen,ne el sallayan,ne de bir çift laf
eden oldu. Tren puflaya puflaya kuzeye doğru uzayan ve sonu gelmeyeceğe benzeyen yoluna koyulmuştu.
Salih yavaş yavaş eriyen ve bir defa daha göremeyecek olduğu bu yüzlere öyle kımıldamadan bakarken o
büyük, o yürekler paralayıcı bozgun için dikilmiş bir heykelden başka bir şeye benzemiyordu.E1 sallamak,
güle güle diye bağırmak isterdi. Bahtınız açık olsun demek isterdi. Fakat el sallayamazdı, bir eli bütün koluyla
birlikte Kütülammare'de, bir kum tepesinde kalmıştı, öbür eli de pis, sefil fakat kocaman torbasını tutuyordu.
Ve artık bütün iyi dilekler boşunaydı, bu trenin yolcuları gülmeyi de, bahtlarını da topyekûn kaybetmişlerdi.
Bunlar bozgunun sakat, yarım kalmış döküntüleri idi, işe yarayabilecekler esir kamplarında ve tecrit
edilmişlerdi.
Katarın son vagonu da ilerledi virajda kayboldu. Fakat Salih trenin hâlâ önünden geçmekte olduğunu
sanıyordu. Aynı vagonlar, aynı pencereler sanki milyon kere milyon üremişti ve bu geçiş ebediyete kadar
sürecekti. Aynı vagonlar, aynı pencereler, aynı yüzler... Aynı vagonlar, aynı pencereler, aynı yüzler, aynı
yüzler, aynı donuk bakışlar.
Hele o ses... Hele o erkekçe, bir bakıma güzel, bir bakıma harikulade, fakat insana ait de-ğilmişcesine
canlılığını kaybetmiş, bu yüzden de melankoliden çok daha ezici, çökertici bir tesir yapan ses!.. Bu ses
mezarda bile kulaklarını bırakmayacak gibiydi:
"Adı yemendir,
Gülü çemendir..."
Bozüyük'lü bir topal saatlerce, hangi saatlerce? Günlerce tekrarlayıp durmuştu:
"Adı yemendir,
Gülü çemendir,
Giden gelmiyor
Acep nedendir?"
Keşke gelmek olmasaydı. Gelmek mi denirdi
buna?
Nerede sağ kolun yavrum Salih? Nerede sağ kulağının yarısı oğlum Salih? O kehribar gibi gözlerine ne oldu
bir tanem? Ya o yiğit yüzün kardeşim? Gelmek mi denirmiş buna? Ve aynı vagonlar, aynı pencereler, aynı
yüzler önünden geçiyor-, geçiyor, tekrar geçiyordu. Salih o trenden ayrılmak istemiyor, inmemiş olmak,
gitmek, gitmek, gitmek istiyordu çünkü.
Birden irkildi. Bu bir alarmdı: Ardında konuşanlar vardı, gâvurca konuşanlar. Kavrulmuş bedeninden
umulmayacak bir çeviklikle, zemberek boşanır gibi döndü: Tüylü şapkalar. «— Haa... İtalyanlar...» Ve Salih
bu tombul, bu şaklaban yüzlerin arasında Niko'nun yüzünü aynı anda farketti. — Salih, vre sen misin?
Tanıdı be. Demek hâlâ Salih? İçinden, torbasını atıp o tek koluyla Niko'yu kucaklamak geldi. Fakat silâhlı
İtalyan askerleri... Hafifçe gülümsedi, hafifçe ama candan.
— Merhaba Niko! Sesi de belli belirsizdi.
— Vay Salih vay... Bu ne hal vre? Ne olmuş
sana böyle? 
Canlı, sıhhatli, neşeli idi. Eskiden Rum şivesini örtmeye çalışırdı. Şimdi inadına belli etmeye çalışır gibiydi.
İtalyanlara onların diliyle bir-şeyler söyledi, berikilerden biri tek kelime ile cevap verdi, Niko da:
— Gel, dedi.
Salih'in kolsuz tarafına geçmiş, elini omuzuna atmıştı, fakat daha üç adım gitmeden epey ayrıldı. Salih çok
fena kokuyordu.
istasyon binasına, müdürün odasına girdiler. Niko'da ne olduğunu göstermek isteyen bir hal vardı:
— Aç mısın? diye sordu.
Salih şöyle bir yokladı kendini, hattâ düşündü : Açtı.
— Acıkmışım, dedi.
Niko dışarı çıktı. Salih de yan gözle etrafını süzmeye başladı. Telgrafın başında ve müdür masasında İtalyan
zabitleri vardı. Eski Müdür Necati Bey gişede idi, iyice ihtiyarlamıştı.
Niko iki konserve kutusu, bembeyaz ekmek, sucuk ve çatalla geldi.
— Ye... Sucuk domuz etinden değil. Güldü. Birşeyler hesaplar gibi sustu, sonra
yine konuştu:
— Ama artık sizinkiler domuza momuza bakmıyorlar.
Güldü:
— Ne verirsen yiyorlar.
Salih yutmaya hazırlandığı lokmayı üç beş defa daha çiğnedi. Demek «Sizinkiler?»
— Ee bakalım Salih Çavuş, anlat be... Salih kendisini Niko'nun karşısında, eskisi
gibi hissediyordu artık. Sanki yine iki kolu, iki
18/Küçük Ağa
bileği ve tuttuğunu koparan iki eli vardı, demirci eli. Donuk bakışları bir an için Niko'nun gözlerini aradı:
— Çavuş olamadım Niko... Bir kola bir ter-fiye.
Niko anlamıştı. Ama eskisi gibi sinmedi, aksine daha bir rahat güldü :
— Aldırma. Biz burada böyleyiz işte. Kötü günler de geçirdik ama. Korktuk bile. Bildiğin' gibi değil,
italyanlarla pek iyi aram. Bir dediğimi iki yapmıyorlar.
Yağmur yeniden ve aynı hızla başlamıştı. Salih'in içi bir tuhaftı. Fakat inat etti, önündekilerin hepsini
yiyecekti. Yemek için ikinci ele pek lüzum yoktu.
— Konuş be Salih.
Salih ona bir defa daha donuk donuk baktı. Cevap vermedi. Niko artık ona boyun eğmiyordu. Gri gözlerini
kaçırmadan:
— Anana da İtalyanlardan öteberi götürürdüm.:.
Salih'in ağzındaki lokma büyüdü, büyüdü ve taşlaştı. Niko iyice keyiflenmişti.
— Anlat be... Nasılsın? Salih ayağa kalkıverdi.
— İyiyim.
Ceketinin onbaşılık şeridi sökülmüş sağ kolu bomboş sarkıyordu. Sağ kulağı yarım, yanağı kapanmış bir
yaradan ibaretti ve iyiyim diyordu. Açlık, uykusuzluk, kızgın güneş, kum fırtınaları ve ölümle bir daha, bir
daha, belki bin defa pençeleşmeler kavurup gitmişti de, iyiyim diyordu.
Herşeyi kaybettikten sonra ümidi de kaybedenin karşısına ne ile çıkılabilir, zafer için neye güvenilirdi? Niko
bu imkânsızlığı sezdi. İşte şimdi sinmek üzereydi. Salih bir an için ona eskisinden çok daha kuvvetli
görünmüştü.
Fakat büyüyü Salih'in kendisi bozdu:
— Yemek iyi oldu, sağol.
Evet bir midesi vardı hâlâ. Acıkacak, yemek isteyecekti, yemek. Yemek mi? Ekmekten ne haber? Ekmek
arslanm ağzında idi, tek kolla da arslanla boğuşmak bir parça güç olmaz mıydı?
— Niye kalktın? Otur da iki çift laf edelim!.. Eğildi, torbasını aldı.
— Gideyim artık... Niko yine gülüyordu.
— Nereye?
— Şehre... Anamı göreyim. Niko bu sefer kahkaha ile güldü:
— Şehre mi? Bu yağmurda?.. Ne ile?..
— Sahi be... Amma da yağıyor... Üşüyordu da ve Niko artık onun acıkacağı
gibi ıslanıp üşüyeceğini de biliyordu. Kanapeye iyice yerleşti. Cebinden bir paket İtalyan sigarası çıkardı.
Sigara? Salih'in gözleri parladı. Sigara insanın karnı doyunca yemekten de değerli oluyordu. Niko bunu da
anladı.
— Yak bakalım... otur hele.
Fakat Salih de onu anlıyordu. Sanki o kum çölleri gibi sonsuz savaş yeniden başlamıştı. Direnmek, her ne
pahasına olursa olsun direnmek lâzımdı.
— Yok, dedi, gideyim. Hadi eyvallah. 


Küçük Ağa, Kurtuluş Savaşı yıllarında, siyasal karar ve tartışma merkezlerinin uzağında, Kuvvacı/Millici denilen, ama ne oldukları, neyi temsil ettikleri pek bilinmeyen birilerinin açtığı savaşa katılıp katılmamanın vebalini tartarak bir karar verme durumunda kalan insanları anlatır. Asırlardır sadece "halife-i ruyi zemin"in, padişahın açtığı sancağın altında savaşılacağı bilgi ve inancıyla yaşamış taşra insanlarının, halife-padişah çağrısının yokluğunda ve işgal haberleri yayılırken yaşadıkları ikilemlerin, açmaz ve iç çalkantıların, kendileri ve kaderlerine sahip çıkma hakkında yeniden düşünmek zorunda kalışlarının hikayesidir. Tarık Buğra'nın kendi deyişiyle Küçük Ağa, destanlara yakışır bir konuyu ele almasına rağmen, destan değil, gerçekliği anlatan bir romandır. İttihatçıların ve Kuvvacıların değil, inanç ve gelenek kalıtıyla başbaşa, ilk kez kendisi ve kendi adına geleceği için karar vermeye çalışan bir ahalinin "kahraman"ı olduğu bir roman. Şimdilerde Küçük Ağa'yı okumak, güncelliğini bir kez daha kazanmış bir öyküyü, sorunsalı yeniden okumak demektir...

Peyami Safa - Bir Tereddüdün Romanı Kitabını Pdf İndir

YazarlarPeyami Safa

KategorilerRoman, Edebiyat, Türk Klasikleri

YayıneviÖtüken Neşriyat

ISBN9789754370263

Yıl2017

Sayfa200

Muallâ kendisine çok tavsiye edilen bu kitabı okumakta hâlâ tereddüt
ediyordu. Yapraklarını çevirdi. “Beni yalnız bırakmayınız!” diye başlayan bir
sahifenin yukarısından ortalarına doğru gözleri, satırların basamaklarını ikişer
üçer atlayarak aşağıya kadar inmişti. Bir kaç yerde hep aynı cümle: “Beni
yalnız bırakmayınız!”
Gene o sahifelerde can çekişmesine benzeyen bulantılarla karışık baş
dönmeleri, titremeler ve baygınlıklar; yarı karanlıklarda avuçlarını
yanaklarına kapamış ve dehşete düşmüş kadınlar, başı dizlerinin arasına
doğru sarkmış bir adam gölgesi, boğulmalar ve çırpınmalar, beyaz bir
savruluş içinde lâpalaşan insan kalabalıkları, çanlar, haykırışlar...
Sahifeleri çevirdi. Gözlerine ilişen satırların uyandırdığı parça parça
hayalleri birbirine ekliyor ve kitapla kendisi arasındaki yabancılığı azaltmak
için mevzuu biraz kavramağa müsait, umumi bir fikir edinmeğe çalışıyordu.
Fakat, cüzlerden külle doğru ilk hamlede gitmek isteyen tecessüs birdenbire
hızını alamamıştı. Gözleri başka bir sahifenin ortalarına takıldı:
“- Bak! Şu ışıklar birdenbire sönüverse... İşte ölüm!”
Parlak bir güneş ortalığı kesiyordu; ve düşündü ki ölüm güneşin
negatifidir, onun için geceye benzetiliyor.”
Başka bir sahife açtı: “... Ölüme ve güneşe, diyor, sabit bir gözle
bakılamaz.”
Hep ölüm. Gözlerini kapadı. Kendi içine çevrilince simsiyah ve çok
parlak bir maddeye bakıyor da kamaşıyormuş gibi sıkılan ruhunda, bu kitabı
okumak için duyduğu ilk arzunun buruştuğunu hissediyordu.

Yazarın kendine has, orijinal üslubuyla okuyucuyu psikolojik bir maceraya sürüklediği bir başka romanı.

"Mualla kendisine çok tavsiye edilen bu kitabı okumakta hâlâ tereddüt ediyordu. Yapraklarını çevirdi. 'Beni yalnız bırakmayınız!' diye başlıyan bir sahifenin yukarısından ortalarına doğru gözleri, satırların basamaklarını ikişer üçer altıyarak aşağıya kadar inmişti. Bir kaç yerde hep aynı cümle: 'Beni yalnız bırakmayınız!"...
(Kitap'tan)

>

Peyami Safa - Matmazel Noraliya'nın Koltuğu Kitabını Pdf İndir

YazarlarPeyami Safa

KategorilerRoman, Edebiyat, Türk Klasikleri

YayıneviÖtüken Neşriyat

ISBN9789754370560

Yıl2017

Sayfa319

Özet

Ferit, Ferid, it, id, t, d, t değil, d, fotenik, fonetik, ve babasının kahkahaları; sonra annesi, bir ormanın karanlığında hangi ağacın arkasına saklandığını belli etmeden, maymuna benzer bir gölgenin üfürdüğü borazan biçiminde bir sazın geniş ağzından çıkan yeşil, turuncu, daha sonra kıpkırmızı alevden bir sesle acı acı haykırıyordu. 
Borazan ve maymun kayboldu. Sonra ormanla beraber sesin anneliği de kaybolurken, trene benziyen bir gölge, hiç bir makine gürültüsü çıkarmadan hızla geçiyor ve haykırış lokomotifin bacasından kara sarı bir duman halinde yükseliyordu. 
Ayaklarının şiddetli bir silkinişinden sonra, her şey karardı. Yalnız ışık benekleriyle dolu sisli bir derinlik içinde hiç bir şekle bağlı olmayan haykırış devam ediyordu. Gözlerini açtı. Uyanma duygusunun etrafını pek az aydınlatan loş bir bilgi halesi içinde, sesin rüya bittikten sonra kesilmediğini yarımyamalak idrak etmeğe başlamıştı. 
Sağ yanındaki duvara değen dirseğinin ucundan yukarıya doğru yürüyen kireç soğukluğu, yokluğun içinden yavaş yavaş çıkan bir kolunu ona tamamiyle keşfettirdiği anda, nefsiyle dışarda bir mad. de arasındaki temasım delâletinden gelen taze bir idrak, bütün vücudunu mekân içinde tesis etmesini kolaylaştırdı ve bir derece daha uyandı. 
Karyola ile duvar arasına kaymış ve sıkışıp kalmış omuzunu, altında somya olmadığı için kamburlaşan şiltenin ortasına doğru zahmetle çekti, başını yastığının çukuruna yerleştirdi ve kulak verdi.

Karşılaştığı bir takım olağanüstü olayları benimsediği materyalist ve pozitivist felsefenin ilkeleriyle açıklayamayan, şüphe, tereddüt ve bunalımlar içinde kıvranan Ferit, tıp fakültesini bırakıp felsefe bölümüne geçen fakat içinde bulunduğu mütereddit ruh hali sebebiyle buraya da düzenli olarak gitmeyen bir üniversite öğrencisidir. Ferit, Yüksekkaldırım’da içinde birbirinden garip insanların yaşadığı bir pansiyonda kalmaktadır. Pansiyonda kaldığı altı gün bo­yunca karşılaştığı olağanüstü olaylar ve kız arkadaşı Selma ile arasında geçen tartışmalar, ciddi bir psikolojik bunalımdan geçen Ferit’in durumunu daha da kötüleştirir. Pansiyonda tanıştığı Aziz, bu sıkıntılı günlerinde Ferit’in en büyük destekçisi olur. Teyzesinin gizemli bir şekilde ölümü ile yüklü bir mirasa kavuşan Ferit, yaşadığı travmayı atlatabilmek için Aziz’in tavsiyesiyle Ada’da bir ev kiralar. Bu ev bir yıl önce ölmüş, gizemli bir kadın olan Matmazel Noraliya'ya aittir. Peyami Safa’nın, kaleme aldığı romanları içinde en fazla beğendiğini ifade ettiği romanı Matmazel Noraliya'nın Koltuğu, anlatım tekniği ve olay örgüsü bakımından bütün eleştirmenlerce Türk edebiyatının en ciddi psikolojik romanı olarak kabul edilmektedir.

Samipaşazade Sezai - Sergüzeşt Kitabını Pdf İndir

YazarlarSamipaşazade Sezai

KategorilerRoman, Edebiyat, Türk Klasikleri

YayıneviBilge Kültür Sanat

ISBN9789756316405

Yıl2015

Sayfa128

Sergüzeşt romanında Türk okuyucunun ilgi duyduğu esaret konusu ele alınır. Dilber Kafkasya'dan Türkiye'ye getirilmiş genç bir kızdır. Halayık olarak çalıştığı konaklarda çeşitli zorluklarla karşılaşır. Samipaşazâde Sezai Dilber'in Kafkasya'da başlayıp Mısır'a kadar uzanan hüzün dolu sergüzeştini anlatır. Sevgilisi Celâl Beyin Dilber'e kavuşmak için önüne gelene onu sorması, her ağlayan insanı sevgilisi sanması, 
Mısır'da kapatıldığı yerden kendisini içten içe seven harem ağası Cevher tarafından kurtarılması insanı etkileyici bir biçimde kaleme alınmıştır. Türk okuyucusunun ilgisi sebebiyle birçok yayınevi tarafından basılan eser Millî Eğitim Bakanlığı tarafından öğrencilere okutulması tavsiye edilen 100 Temel Eser arasına da girmiştir. Bu neşirde eserle ilgili özgün çalışmalara yer verilmiş ve 100 Temel Eser projesine ışık tutacak türden çalışmalara zemin hazırlanmıştır.




Авторы Самипашазаде Сезай 
Категории Роман, Литература, Турецкая Классика 
Издательский дом 
Bilge Kültür Sanat 
ISBN 9789756316405 2015 
Page 128 

 В романе Sergüzeşt затрагивается тема неволи, которой интересуется турецкий читатель. Dilber, молодая девушка была привезена из Кавказа в Турцию. Он сталкивается с различными трудностями в особняках, где он работает как halayık. Описывает печальное приключение Самипашазаде Сезая Дилбера, начинающегося на Кавказе и простирающегося до Египта. Прося ее встретиться со своим возлюбленным Селал Бей Дилбер, думая, что каждый плачущий человек - ее возлюбленный, Спасение лорда гарема Сехера, который любит его с места, где он был закрыт в Египте, было впечатляюще написано. Работа, которая была опубликована многими издателями из-за интереса турецкого читателя, также была среди 100 основных работ, рекомендованных для преподавания Министерством образования. В этом контексте включены оригинальные работы, относящиеся к работе, и подготовлены основания для работ, которые пролят свет на 100 проектов основных работ.

Yakup Kadri Karaosmanoğlu - Yaban Bütün Eserleri 1

YazarlarYakup Kadri Karaosmanoğlu

KategorilerRoman, Edebiyat, Türk Klasikleri

Yayıneviİletişim Yayınları

ISBN9789754700060

Yıl2017

Sayfa214

Millî Mücadele sırasında Orta Anadolu'da bir köy. Tanzimat aydınının sosyo-psikolojik özelliklerinin uzantılarını taşıyan Ahmet Celal. Kendini kurtarıcı olarak gören, halkı eğitmeyi (ya da adam etmeyi) görev edinmiş, kafasında yarattığı gerçekle yaşanan gerçeğin çatışması sonucu "yaban"laşan tipik aydın.

Yirminci yüzyılın ilk yarısında büyük bir üretkenlikle dergilere yazdığı şiir, öykü, makale ve eleştri türü yazılarla Türk edebiyatı sahnesine adımını atan Yakup Kadri Karaosmanoğlu, romanları, hikayeleri, denemeleri, oyunları ve anılarıyla, en önemli edeiyatçılarımız arasında yer alır. 

Üslup özellikleri bakımından Yakup Kadri'nin 1910'dan 1974'e dek verdiği eserler Türkçe'nin geçirdiği bütün evreleri yansıtır. Eserlerinin konu ve fikir zenginliği de dil özelliklerinin çeşitliliğinden aşağı kalmaz. 

Yakup Kadri'nin Fransız edebiyatı etkisinde başlayan yazarlığı, 1920'lerden sonra özgün bir sese kavuşarak siyasi ve sosyolojik konulara, tarihe, dönem çatışmalarına ve birey psikolojisi irdelemelerine yönelir. 

Fecr-i Ati'den yetişmiş ama bunu izleyen elli yıl boyunca toplumsal koşullar, tarihi süreçler ve bireysel portreleri romanın dokusuna işlemek için roman tekniğiyle de boğuşmuş bir yazar olan Karaosmanoğlu'nun eserleri, hala tüketilmemiş ayrıntılarının tartışılıp incelenmesi gereken zengin bir "panoroma"dır.

Reşat Nuri Güntekin - Yaprak Dökümü Kitabını İndir

Yazar(lar)Reşat Nuri Güntekin

Kategori(ler)Roman, Edebiyat, Türk Klasikleri

Yayıneviİnkılâp Kitabevi

ISBN9789751026491

Yıl2016

Sayfa160

(1930 yılı) Osmanlıca baskısından birebir olarak yayıma hazırlanmıştır.

Cumhuriyetin ilanından sonra kendine batılı olarak bakmaya çalışan Türk toplumunun, batılı toplum ve kendi toplumu arasında yaşanan kültür farkını da ortaya koyan roman, bir memur ailesinin bu yeni batılı tarzla karşılaşmasından doğan sorunları, etik değerlerin kayboluşunu ve bu ailenin çöküsünü dramatik fakat gerçekçi bir şekilde ele alır.