Aşkın Son Perdesi Bölüm 2 Online Oku

 

 

Sabah olduğunda, Cem evdeki havanın değiştiğini hissetti. Leyla hâlâ sessizdi.

Ama bu sefer, sessizlik konuşuyordu.

Leyla telefonunu açtı. Mesajı gönderen numaranın kim olduğunu öğrenmek için ilk adımı attı.

Ve böylece, gerçekleri keşfetme yolculuğu başladı.

Leyla, sabahın erken saatlerinde telefonunu açtı. Artık beklemenin bir anlamı yoktu.

"Bunu öğrenmek zorundayım."

Mesajı gönderen numarayı bir kez daha ekrana getirdi. Parmakları titredi.

Mesajı yazan kimdi? Ve asıl soru, neden onu uyarmaya çalışıyordu?

Cem, mutfakta kahvesini yudumlarken Leyla’nın telefonuna odaklandığını fark etti. Bir şeyler sakladığını hissetti.

"O mesajı mı düşünüyor hâlâ?"

Leyla’nın zihni mesajın anlamıyla doluyken, Cem’in içindeki şüphe de giderek büyüyordu.

Bir noktada ikisi de gerçekleri öğrenmeye bir adım daha yaklaştı.

Leyla derin bir nefes aldı. Mesajın geldiği numarayı aramalı mıydı?

Eğer ararsa, cevaplarla yüzleşmek zorunda kalacaktı.

Ama bazı cevaplar, insanı geri dönüşü olmayan bir yola sokardı.

Parmaklarını ekranın üzerinde gezdirdi. Sonunda tuşa bastı.

Telefon çaldı. Ve gerçeğe yaklaştı.

Leyla, numarayı tuşladıktan sonra kalbi hızla atmaya başladı. Telefonun çaldığını duyunca içinden geçen tüm olasılıkları düşündü.

"Eğer cevap verirse, ne yapmalıyım?"

Telefon birkaç kez çaldıktan sonra karşıdaki ses yankılandı:

“Beklediğimden daha erken aradın.”

Leyla’nın gözleri büyüdü. Bu kişi kimdi? Onun ne bildiğini nasıl anlayacaktı?

Cem, odanın içinde yürürken Leyla’nın telefonu elinde sıkı tuttuğunu fark etti. Bir şeyler ters gidiyordu.

"Kiminle konuşuyor?"

Sessizce ona doğru ilerledi. Konuşmasını duyabilmek için dikkatle dinledi.

Leyla derin bir nefes aldı. "Siz kimsiniz? Bu mesaj ne anlama geliyor?"

Telefonun ucundaki kişi hafifçe nefes verdi. “Bunu gerçekten bilmek istiyor musun, Leyla?”

Leyla bir an duraksadı. Gerçekleri öğrenmenin zamanı gelmiş miydi?

Cem, duyduğu kelimeler karşısında içinden geçen düşüncelerle boğuştu. Artık şüphelerini bastırmak imkânsızdı.

Leyla telefondaki sesi duyar duymaz kalbinin atışları hızlandı. "Bunu gerçekten bilmek istiyor musun, Leyla?"

Etrafındaki dünya bir anda sessizleşti. Cem’in mutfaktaki hareketleri bile artık onun için bir gürültüydü.

Leyla dudağını ısırdı. "Evet, söyleyin. Ne biliyorsunuz?"

Telefonun ucundaki kişi hafifçe güldü. “Bazı sırlar, onları saklayanlar için daha ağırdır.”

Leyla'nın nefesi kesildi. Bu kişi ona ne anlatmaya çalışıyordu?

Cem, Leyla’nın konuşmasını duyduğunda duraksadı. Sesindeki tedirginliği fark etti.

"Leyla neyi saklıyor?"

Kendi şüpheleriyle boğuşurken, artık o da bir şeyleri öğrenmek istiyordu. Gerçekler ne kadar yakındı?

Leyla derin bir nefes aldı. "Kimsiniz?"

Telefonun ucundaki kişi bir süre sessiz kaldı. Sonunda cevap geldi.

“Gerçekler her zaman beklenildiği gibi değildir.”

Leyla’nın elleri titremeye başladı. Telefonu kapatmalı mıydı, yoksa devam mı etmeliydi?

Leyla’nın parmakları titreyerek telefonun ekranında gezindi. Numarayı aramıştı.

Bir nefes aldı, ama karşı taraftan gelen ses soğuk ve netti:

“Beklediğimden daha erken aradın.”

Leyla yutkundu. "Kimsiniz? Ne anlatmaya çalışıyorsunuz?"

Telefonun diğer ucundaki kişi derin bir nefes aldı. "Bazı şeyleri kendin bulman daha doğru olur."

Leyla gözlerini kapattı. "Benim bilmem gereken ne var?"

O sırada Cem, mutfağın kapısında duraksadı. Leyla’nın sesi değişmişti.

İçindeki huzursuzluk daha da büyüyordu. Leyla’nın ne sakladığını öğrenmeli miydi? Yoksa kendi şüphelerinden mi kaçıyordu?

Leyla telefonu kapattıktan sonra derin bir nefes aldı. Kafası karışmıştı.

"Bu numarayı araştırmalı mıyım?"

Cem sessizce ona yaklaştı. "Leyla, bir şey mi oldu?"

Leyla, yüzüne sahte bir gülümseme yerleştirdi. "Hayır, sadece biraz başım ağrıyor."

Cem gözlerini daralttı. İçgüdüleri ona bunun doğru olmadığını söylüyordu.

Şimdiye kadar sessizce sürdürdüğü gözlemleri artık netleşmeye başlıyordu. Leyla’nın sakladığı bir şey vardı.

Ama ne kadar derine inmeliydi?

Leyla bir gün boyunca sessiz kaldı. Ama içindeki merak onu tırnaklarını kemirmeye zorluyordu.

Mesajı gönderen numarayı araştırmaya karar verdi.

Birkaç dakika içinde karşısına çıkan bilgi onu ürküttü: Numara, geçmişte kayıtlı bir isimle eşleşmiyordu.

Kimdi bu kişi? Ve onu neden uyarıyordu?

Tam bu sırada Cem içeri girdi. Bakışları daha sertti.

"Sorgulamalı mıyım? Yoksa hala beklemeli miyim?"

Cem akşam yemeğinde derin bir nefes aldı. Artık şüphelerini saklamıyordu.

"Leyla, bana anlatmadığın bir şey var mı?"

Leyla çatalını masaya bıraktı. Cem’in doğrudan sorusu ona fazla geldi.

Ama yalan söylemek artık mümkün değildi.

"Eğer cevap verirsem, her şey değişecek."

Leyla derin bir nefes aldı. "Bilmiyorum, Cem."

Ama Cem bunu kabullenmeyecekti. "Hayır, Leyla. Bir şeyler değişti, bunu biliyorum."

İlk defa sessizlik gerçekten kırılmıştı. Ve bu, onları kaçınılmaz sona doğru götürecekti.

Leyla, telefonu kapattıktan sonra derin bir nefes aldı. İçinde beliren korkuyu bastırmak için ellerini sıktı.

Cem hâlâ mutfakta, ona doğru bakıyordu. Gözlerinde artık sadece merak yoktu; şüphe apaçık ortadaydı.

"Soru sormaya başlayacak mı?" diye düşündü Leyla.

Ama o an Cem sadece gözlerini daraltarak çayından bir yudum aldı. Sorularını içine gömüyordu.

Leyla gece boyunca uyuyamadı. Zihni sürekli mesajın anlamını sorguluyordu.

Kimdi bu kişi? Neden onu uyarıyordu? Ve daha da önemlisi, Cem’in şüpheleri ne kadar derine inmişti?

Huzursuzca yatağın içinde dönerken Cem’in nefesinin düzensizleştiğini fark etti. O da uyuyamıyor muydu?

Leyla sessizce yorganı düzeltti. Ama Cem’in sesi gecenin sessizliğini kırdı.

"Leyla."

Leyla ürperdi. Şimdi ne soracaktı?

Cem’in sesi alçaktı ama netti: "Bir şey mi saklıyorsun?"

Leyla derin bir nefes aldı. Gerçekleri saklamak giderek zorlaşıyordu.

"Saklamaya devam etsem mi, yoksa açıklasam mı?"

Birkaç saniye boyunca cevabı düşündü. Ama kelimeler boğazına düğümlendi.

"Hayır, sadece uykum kaçtı." dedi sonunda.

Ama Cem’in gözlerinde gizlenen şüphelerin yansımasını gördü.

Sabah olduğunda, Cem kahve fincanını tutarken Leyla’ya dikkatle baktı. Konuşmadan onu gözlemliyordu.

Leyla fark etti. Cem artık tamamen içine kapanmıştı, ama bu sessizlik patlamaya hazır bir volkan gibiydi.

"Bana güveniyor mu hâlâ?"

Ama Cem konuşmadı. Sadece gözlerini kaçırdı.

Ve Leyla, bunun daha büyük bir yüzleşmenin başlangıcı olduğunu anladı.

Leyla, Cem’in gözlerini kaçırdığını fark etti. Ama bu sessizlik ona düşündüğünden daha fazla şey anlatıyordu.

"Beni sorguluyor mu?"

Telefonunu avucunda sıkıca tutarken içindeki huzursuzluk giderek büyüyordu. Mesajın kimden geldiğini öğrenmek zorundaydı.

Cem ise gözlerini tekrar Leyla’ya çevirdi. "Leyla, gerçekten bana anlatmadığın bir şey var mı?"

Leyla derin bir nefes aldı. Cem’in doğrudan sorduğu bu soruya artık kaçamak cevap veremezdi.

"Eğer şimdi söylersem, her şey değişir."

Ama söylerse ne olacağını bilmiyordu. Ve bilinmezlik en korkutucu şeydi.

Cem’in bakışları daha sertleşti. Beklediği bir cevap vardı.

"Leyla, sakladığın şeyin ne olduğunu öğrenmeliyim."

Ama Leyla’nın içinde büyüyen korku, onu konuşmaktan alıkoyuyordu.

 

Leyla, telefonun ekranına bir kez daha baktı. Numaranın kimliğini hâlâ çözebilmiş değildi. Ancak içindeki huzursuzluk daha fazla beklemesine engel oluyordu.

“Eğer kim olduğunu öğrenmezsem, bu beni daha da şüpheye sürükleyecek.”

Cem, mutfakta ona göz ucuyla bakarken, içindeki sessiz öfkeyi kontrol etmeye çalışıyordu. Leyla’nın ona anlatmadığı şeyler vardı ve artık bunu hissetmekten yorulmuştu.

Sessizlik odanın içinde bir ağırlık gibi duruyordu. Cem kahvesinden bir yudum aldıktan sonra gözlerini Leyla’ya dikti.

“Beni kaçırmaya devam edecek misin, Leyla?”

Leyla başını kaldırdı. Cem’in ses tonundaki sertlik, artık kaçış şansı olmadığını gösteriyordu.

Leyla, telefon ekranında hâlâ o gizemli numaraya bakıyordu. Eğer ararsa, kendini geri dönüşü olmayan bir yolun içinde bulacaktı. Ama Cem’in sessiz gözlemleri artık ona rahat nefes aldırmıyordu.

Mutfakta Cem’in kahve fincanını sıkıca tuttuğunu fark etti. Onun içindeki şüphe giderek büyüyordu.

Cem gözlerini Leyla’ya çevirdi. “Bir şey mi saklıyorsun?”

Leyla’nın kalbi hızlandı. Gerçekleri söylemeli miydi? Yoksa hâlâ bekleyip, telefon numarasının arkasındaki sırrı kendi başına mı çözmeliydi?

Leyla’nın parmakları hâlâ telefonun ekranında geziniyordu. Numarayı bir kez daha aramalı mıydı? Yoksa Cem ile yüzleşmek zorunda mıydı?

Cem, gözlerini onun yüzüne dikti. “Leyla, artık bana söylemen gerekiyor.”

Leyla derin bir nefes aldı. Bir seçim yapmak zorundaydı. Eğer telefonu ararsa, gerçeğe bir adım daha yaklaşacaktı. Ama eğer Cem ile yüzleşirse, kendisini kaçamayacağı bir yüzleşmenin içinde bulacaktı.

Ve sonunda kararını verdi. Ya telefonu tekrar aradı, ya da Cem'e baktı ve gerçekleri anlatmaya başladı.

Leyla’nın parmakları titredi. Telefonu tekrar aramalı mıydı? Yoksa Cem’e her şeyi anlatmalı mıydı?

Cem’in gözlerindeki şüphe artık inkâr edilemezdi. Ona anlatmadığı her şey, onların arasında büyüyen bir boşluğu derinleştiriyordu.

Ama telefon ekranındaki numara hâlâ oradaydı. Sessizce onu bekliyordu.

Leyla bir karar vermek zorunda olduğunu hissetti. Eğer ararsa, bir bilinmeze adım atacaktı. Eğer Cem’e anlatırsa, en yakınındaki kişiyle yüzleşmek zorunda kalacaktı.

Sonunda derin bir nefes aldı ve kararını verdi.

Leyla bir süre telefon ekranına baktı. Numara hâlâ oradaydı, sessizce onu bekliyordu. Eğer şimdi ararsa, gerçeğe biraz daha yaklaşacaktı. Ama Cem’in gözlerinde büyüyen şüphe de onu başka bir yüzleşmeye zorluyordu.

Cem masanın üzerinde parmaklarını yavaşça hareket ettirdi. “Leyla, neden susuyorsun?”

Leyla derin bir nefes aldı. Eğer şimdi konuşursa, Cem’in şüphelerini ya giderecek ya da daha da büyütecekti. Ama eğer telefon numarasını takip ederse, tamamen farklı bir cevap bulma şansı olacaktı.

Sonunda kararını verdi. Ya telefonu tekrar aradı, ya da Cem’e döndü ve ona her şeyi anlatmaya başladı.

Leyla’nın parmakları titredi. Telefonu tekrar aramalı mıydı? Yoksa Cem’e her şeyi anlatmalı mıydı?

Cem’in gözlerindeki şüphe artık inkâr edilemezdi. Ona anlatmadığı her şey, onların arasında büyüyen bir boşluğu derinleştiriyordu.

Ama telefon ekranındaki numara hâlâ oradaydı. Sessizce onu bekliyordu.

Leyla bir karar vermek zorunda olduğunu hissetti. Eğer ararsa, bir bilinmeze adım atacaktı. Eğer Cem’e anlatırsa, en yakınındaki kişiyle yüzleşmek zorunda kalacaktı.

Sonunda derin bir nefes aldı ve kararını verdi.

 

Leyla telefonun ekranına bakarken, içinde büyüyen tedirginliği bastırmaya çalışıyordu. Cem’in sessiz gözlemleri ona kaçış şansı bırakmıyordu.

Mutfakta Cem, kahve fincanını sıkıca tutarak ona baktı. "Beni kaçırmaya devam edecek misin, Leyla?"

Leyla’nın kalbi hızlandı. Gerçekleri söylemeli miydi? Yoksa telefon numarasının arkasındaki sırrı çözmek için hâlâ beklemeli miydi?

Telefonun ekranında numara hâlâ oradaydı. Sessizce onu bekliyordu.

Leyla derin bir nefes aldı. Bir seçim yapmak zorundaydı. Eğer telefonu ararsa, gerçeğe bir adım daha yaklaşacaktı. Ama eğer Cem’le yüzleşirse, kendisini kaçamayacağı bir hesaplaşmanın içinde bulacaktı.

Sonunda kararını verdi. Ya telefonu tekrar aradı ya da Cem’e baktı ve gerçekleri anlatmaya başladı.

Leyla'nın parmakları ekranın üzerinde gezindi. Telefon numarasını tekrar aramak, onun elinde olmayan bir gerçeği ortaya çıkarmak demekti. Ama Cem'in gözlerindeki şüphe giderek artıyordu ve bu, başka bir yüzleşmeyi kaçınılmaz kılıyordu.

Cem, kahve fincanını elinde sıkıca tutarken gözlerini Leyla'ya dikti. "Bana söylemeyeceğin bir şey mi var?"

Leyla'nın kalbi hızlandı. Gerçeği açıklamak onu rahatlatır mıydı, yoksa daha büyük bir karmaşanın içine mi çekerdi?

Telefonun ekranındaki numara hâlâ oradaydı. Sessizce onu bekliyordu.

Leyla derin bir nefes aldı. Eğer şimdi ararsa, gerçeklerle yüzleşmek zorunda kalacaktı. Ama Cem’le konuşursa, kendisini duygusal bir hesaplaşmanın içinde bulabilirdi.

Ve sonunda kararını verdi. Ya telefonu tekrar aradı, ya da Cem'e döndü ve ona her şeyi anlatmaya başladı.

Leyla telefonu elinde sıkıca tuttu. Telefonu tekrar aramak, onu bir gerçeğe yaklaştırabilirdi. Ama Cem’in bakışları artık kaçamayacağı bir yüzleşmeye sürüklüyordu.

Cem, kahve fincanını masaya bıraktı. “Leyla, artık bana anlatmalısın.”

Leyla derin bir nefes aldı. Eğer şimdi konuşursa, Cem’in şüpheleri giderek daha büyük bir sorun hâline gelebilir. Ama eğer numarayı takip ederse, gizemli mesajın ardındaki gerçeği öğrenebilirdi.

Telefonun ekranında numara hâlâ oradaydı. Sessizce onu bekliyordu.

Leyla gözlerini Cem’e dikti. Ya ona her şeyi anlatacaktı, ya da bilinmeyene adım atacaktı.

Ve sonunda kararını verdi. Şimdi ne olacak?

Leyla’nın eli telefon ekranında gezinirken, içinde büyük bir huzursuzluk vardı. Gerçeğe ne kadar hazırdı? Eğer telefonu tekrar ararsa, her şey değişebilirdi. Ama Cem’in yüzündeki ifade ona başka bir hesaplaşmanın kaçınılmaz olduğunu gösteriyordu.

Cem masanın üzerindeki kahve fincanını bir kenara itti. "Leyla, bir şeyler sakladığını biliyorum."

Leyla derin bir nefes aldı. Eğer şimdi Cem ile yüzleşirse, her şey kontrolden çıkabilir. Ama numaranın peşine düşerse, en azından cevaplara ulaşabilirdi.

Telefon ekranında numara hâlâ parlıyordu. Sessizce onu bekliyordu.

Sonunda Leyla kararını verdi. Telefonun arkasındaki sırrı çözmek için harekete geçecek mi, yoksa Cem’e gerçeği açıklayarak kaçınılmaz yüzleşmeye mi girecek?

Leyla derin bir nefes aldı. Telefonun ekranına bir kez daha baktı. Eğer şimdi ararsa, bilinmeyen bir gerçeğin kapısını açacaktı. Ancak Cem’in gözlerindeki şüphe, onun kaçamayacağı bir yüzleşmeye sürüklendiğini gösteriyordu.

Cem masanın üzerinde parmaklarını yavaşça hareket ettirdi. "Leyla, artık bunu bana anlatmalısın."

Leyla gözlerini kaçırdı. Bu anın geldiğini biliyordu. Ama söyleyeceği her kelimenin, aralarındaki dengeyi değiştireceğini hissediyordu.

Sonunda derin bir nefes aldı ve kararını verdi. Ya telefonu tekrar aradı, ya da Cem’e döndü ve ona her şeyi anlatmaya başladı.

Ve böylece hikâyede yeni bir sayfa açıldı.

📖 Hikayeye Devam Et

Aşkın Son Perdesi 3. bölümüne geçmeden önce kısa bir reklam ile destek olun.

➡️Aşkın Son Perdesi Bölüm 3 Online Oku