Berdel Son Eşik BÖLÜM 10 Kitabını Online Oku

 

 

Kaçaklar, kapıyı açıp içeri girdiklerinde nefeslerini tuttular. İçeride beliren geniş taş duvarlar, yüzyıllardır unutulmuş bir hikâyeyi saklıyor gibiydi.

Hasan, etrafına göz gezdirerek karanlık koridora adım attı. "Burası gerçekten bizi özgürlüğe mi götürecek?"

Ayşe derin bir nefes aldı. "Özgürlüğü kazandık mı? Yoksa hâlâ bir kapandan kaçıyor muyuz?"

Yusuf, duvarlara kazınmış sembollere bakarak düşündü. "Burada olanlar, neden geriye dönmediler?"

Zeynep, kapının önünde durarak fısıldadı. "Özgürlüğün bedeli gerçekten var mı?"

Adam hafifçe iç çekti. "Bazı yolculuklar, yalnızca tamamlandığında anlam kazanır."

Kaçaklar, koridorda ilerledikçe ayak sesleri taş zeminde yankılanıyordu. Bu yol nereye çıkıyordu?

Hasan, duvardaki eski yazılara dokundu. "Buraya yıllar önce biri gelmiş. Ama neden hâlâ burada?"

Ayşe gözlerini duvardaki işaretlere dikti. "Bu semboller bize bir şey anlatıyor olabilir mi?"

Yusuf, eski haritaları dikkatlice inceledi. "Burada belirli yollar var. Ama hangisi güvenli?"

Zeynep sessizce düşündü. "Ya bizim yolumuz, hiç var olmayan bir yolsa?"

Adam hafifçe gülümsedi. "Bazı çıkışlar, yalnızca doğru zamanda görünür."

Geçidin sonunda büyük bir kapı belirdi. Üzerindeki semboller, kaçakların gördüğü hiçbir şeye benzemiyordu.

Hasan, kapının yüzeyine dokunarak derin bir nefes aldı. "Buradan sonra bizi ne bekliyor?"

Ayşe ve Zeynep, Yusuf’un yanına yaklaşarak kapıyı incelediler. "Burayı gerçekten açmak istiyor muyuz?"

Adam sessizce kaçaklara baktı. "Bazı soruların cevapları, yalnızca cesur olanlara görünür."

Hasan kapıyı yavaşça araladığında içeriden gelen rüzgâr, onların yüzüne çarptı. Ama bu rüzgâr bekledikleri gibi değildi.

Ayşe nefesini tuttu. "Burası, düşündüğümüzden daha büyük bir şey saklıyor."

Yusuf, gözlerini karanlığın içine dikti. "Buradan sonrası, artık geri dönülemez."

Zeynep derin bir nefes aldı. "Özgürlüğe bir adım daha yaklaşıyor muyuz?"

Adam hafifçe başını eğdi. "Bazı adımlar, sizi değiştirmek için atılır."

Kapının ardına adım attıklarında, önlerinde geniş bir oda belirdi. Duvarlarda eski haritalar, kırık sandıklar ve zamanı aşındıran taş yüzeyler vardı.

Hasan gözlerini odanın merkezine dikti. "Burası bir geçiş noktası mı?"

Ayşe etrafını tarayarak derin bir nefes aldı. "Burada bir şey saklanıyor. Ama ne?"

Yusuf, sandıkların arasına doğru ilerleyerek bir taş levhayı kaldırdı. "Burası yalnızca bir sığınak değil. Aynı zamanda bir arşiv olabilir."

Zeynep, masanın üzerindeki eski yazıtları inceledi. "Buraya bizden önce kim geldi?"

Adam hafifçe başını salladı. "Buraya gelen herkes, kendinden bir şey bırakır. Ama bazı hikâyeler sonsuza kadar saklanır."

Kaçaklar odanın içinde ilerledikçe, tozun kokusu ve havadaki eski metal tadı onları çevreliyordu. Burada zaman durmuş gibiydi.

Hasan, eski haritaları gözden geçirdi. "Burası bir çıkış noktası olabilir mi?"

Ayşe, duvardaki eski sembollere dokundu. "Burada anlatılan şey, bizi geçmişe mi götürecek?"

Yusuf, sandıkları açmaya başladı. "Bunlar yalnızca eski eşyalar değil. İçlerinde daha fazlası olabilir."

Zeynep gözlerini kaçaklara dikti. "Özgürlüğü arıyorsak, neden hâlâ bir şeylerin içinde kayboluyoruz?"

Adam hafifçe gülümsedi. "Bazı yollar, yalnızca doğru zamanda görünebilir."

Odanın içinde ilerlerken, kaçaklar tozlu hava ve eski taş duvarların arasında adımlarını dikkatlice atıyordu. Bu yer, onlardan önce başkalarının da geldiğini gösteriyordu.

Hasan gözlerini duvardaki işaretlere dikti. “Burada yalnızca biz olmadık. Ama neden hâlâ buradayız?”

Ayşe, eski bir kağıdı dikkatlice kaldırdı. "Bunlar bir tür not olabilir mi?"

Yusuf, derin bir nefes alarak sandığın içindeki haritalara göz gezdirdi. "Bu yollar işaretlenmiş. Ama nereye çıkıyor?"

Zeynep sessizce düşündü. "Belki de biz doğru bir yolu değil, tamamen yeni bir seçimi arıyoruz."

Adam hafifçe başını eğdi. "Bazı seçimler, yalnızca geçmişi anlayınca yapılabilir."

Kaçaklar duvarlardaki sembolleri inceledikçe, daha önce buraya gelenlerin işaretler bıraktığını fark ettiler. Ancak hiçbiri tam olarak çözülmemişti.

Hasan kaşlarını çatarak konuştu. "Bizim buraya gelmemiz rastgele bir şey mi? Yoksa bir şey bizi buraya yönlendirdi mi?"

Ayşe gözlerini kapatarak derin bir nefes aldı. "Gerçek özgürlük, yalnızca fiziksel değil. Zihinsel olarak da kaçabilmemiz gerekiyor."

Yusuf, eski bir haritayı açarak dikkatlice baktı. "Buradaki semboller bir rota mı gösteriyor?"

Zeynep, gözlerini kaçaklara dikti. "Özgürlüğü aramak, bazen onu kaybetmekten daha tehlikeli olabilir."

Adam hafifçe gülümsedi. "Bazı yolculuklar, yalnızca doğru zamanda anlam kazanır."

Kaçaklar büyük taş odanın içinde ilerlerken, havada belli belirsiz bir uğultu duyuluyordu. Burada yalnızca duvarlar konuşuyordu.

Hasan, eski yazıtların üzerini parmaklarıyla gezdirerek kaşlarını çattı. "Buraya gelenler, buradan gerçekten çıkabildiler mi?"

Ayşe sessizce bir adım geri çekildi. "Eğer çıkabildilerse, neden hâlâ izleri burada?"

Yusuf, sandıkların arasına bakarak derin bir nefes aldı. "Burada cevaplar var ama nasıl çözeceğimizi bilmiyoruz."

Zeynep, eski bir meşaleyi yakarak odayı daha iyi aydınlattı. "Gerçekler yalnızca karanlıkta saklanmaz. Ama onları görmek için doğru ışık lazım."

Adam hafifçe başını salladı. "Bazı hikâyeler, yalnızca okunduğunda anlam kazanır."

Kaçaklar odanın içinde ilerledikçe, bir masanın üzerinde bırakılmış eski bir günlük buldular. Kağıtlar solmuş, mürekkep neredeyse kaybolmuştu.

Hasan günlüğün ilk sayfasını çevirdi. "Bu yazılar... burada olanların hikayesini mi anlatıyor?"

Ayşe gözlerini kağıtlara dikti. "Bu kelimeler bizim yolculuğumuzla örtüşüyor olabilir mi?"

Yusuf ve Zeynep birbirlerine baktılar. "Burada yazılanları okumalı mıyız? Ya bizimle ilgili bir şeyler anlatıyorsa?"

Adam hafifçe gülümsedi. "Bazı cevapları yalnızca geçmişten öğrenebilirsiniz."

Kaçaklar odaya adım attıklarında, geçmişten gelen bir iz onları karşılıyordu. Yerde duran eski kitaplar, kırık sandıklar ve zamana yenik düşmüş haritalar buranın unutulmadığını gösteriyordu.

Hasan, etrafına göz gezdirerek derin bir nefes aldı. “Burası gerçekten bizi özgürlüğe mi götürecek?”

Ayşe, bir sandığın yanına eğilerek kapağını hafifçe kaldırdı. “Buraya bizden önce kim geldi? Ve neden geride hiçbir iz bırakmadı?”

Yusuf, duvarlara kazınmış sembolleri dikkatlice okudu. “Bu işaretler bizi yönlendirmek için mi? Yoksa sadece geçmişin kalıntıları mı?”

Zeynep, masanın üzerindeki eski günlüğü açtı. “Bunu okumalı mıyız? Belki de cevabımız burada saklı.”

Adam hafifçe başını salladı. “Bazı gerçekler ancak okunduğunda anlam kazanır.”

Kaçaklar eski günlüğü okumaya başladıklarında, kelimeler zamanın içinden onlara sesleniyordu. Buraya daha önce gelenler de özgürlük arayışında mıydı?

Hasan ilk sayfayı çevirdi. "Burada yazılanlar bizim yolculuğumuzla örtüşüyor gibi."

Ayşe gözlerini satırlara dikti. "Eğer buraya gelenler başarılı olduysa, neden hâlâ burada izleri var?"

Yusuf, günlüğü dikkatlice inceledi. "Bu sayfalarda cevaplar var. Ama biz doğru soruyu sormalıyız."

Zeynep sessizce düşündü. "Ya bu hikâye, sadece bir uyarıysa?"

Adam hafifçe gülümsedi. "Bazı hikâyeler, yalnızca sonuna ulaşıldığında anlam kazanır."

Kaçaklar günlüğün sayfalarını çevirmeye devam ettikçe, kelimeler giderek daha anlamlı hâle geliyordu. Burada anlatılan hikâye, onların kaderini belirleyebilir miydi?

Hasan günlüğün kenarındaki eski mürekkep lekesine dokundu. "Buradaki yazılar, aceleyle yazılmış gibi."

Ayşe gözlerini kağıtlara dikti. "Bu kelimeler sadece bir kaçış hikâyesi mi anlatıyor, yoksa bir çıkmazın içine mi sürüklüyor?"

Yusuf ve Zeynep birbirlerine baktılar. "Burada yazılanları takip etmek zorunda mıyız? Yoksa kendi yolumuzu mu çizmeliyiz?"

Adam hafifçe başını salladı. "Bazı cevapları yalnızca geçmişten öğrenebilirsiniz."

Kaçaklar, sandıkların içinde saklı olan eski haritalara göz gezdirdiler. Burada gerçekten bir çıkış yolu mu vardı?

Hasan, haritayı açarak dikkatlice baktı. "Bu yol haritada gösteriliyor ama hâlâ gerçek olup olmadığını bilmiyoruz."

Ayşe, duvardaki eski çizimleri dikkatlice inceledi. "Burası yalnızca bir sığınak değil. Aynı zamanda bir sınav olabilir."

Yusuf, zemindeki izleri kontrol etti. "Burada daha önce birileri yürümüş. Ama nasıl çıktılar?"

Zeynep, gözlerini kaçaklara çevirdi. "Özgürlüğü aramak bazen onu kaybetmekten daha tehlikeli olabilir."

Adam hafifçe gülümsedi. "Bazı yolculuklar, yalnızca doğru zamanda anlam kazanır."

Gece boyunca kaçaklar odada kalıp daha fazla ipucu aradılar. Burada olmaları bir rastlantı mıydı, yoksa bir plana mı hizmet ediyorlardı?

Hasan bir an duraksayarak düşündü. "Gerçekten doğru yolu arıyor muyuz? Yoksa sadece rastgele mi hareket ediyoruz?"

Ayşe gözlerini kaçaklara dikti. "Belki de bu yolculuk, sadece kaçışla ilgili değil. Kendimizi bulmakla ilgili."

Yusuf, haritaya tekrar göz gezdirdi. "Buradaki semboller bize ne anlatmaya çalışıyor?"

Zeynep, eski bir kağıdı kaldırarak kaşlarını çattı. "Bu yazılar bizi uyarıyor mu?"

Adam hafifçe başını salladı. "Bazı soruların cevabı yalnızca cesur olanlara görünür."

Kaçaklar, haritanın işaretli noktalarına bakarak yeni bir plan oluşturmaya çalıştılar. Buradan çıkmalı mıydılar, yoksa daha fazla iz mi aramalıydılar?

Hasan kapıya doğru ilerledi. "Buradan çıkıp bir sonraki noktaya gitmeliyiz."

Ayşe gözlerini karanlığa dikti. "Ama bu yol bizi nereye götürecek?"

Yusuf ve Zeynep birbirlerine baktılar. "Buradaki sembolleri takip etmek zorunda mıyız? Yoksa kendi yolumuzu mu oluşturmalıyız?"

Adam hafifçe gülümsedi. "Bazı seçimler, yalnızca yapıldığında anlam kazanır."

Kaçaklar gece boyunca ilerlemeye devam ettiler. Ancak içlerinde hissettikleri huzursuzluk onları terk etmiyordu.

Hasan gözlerini patikaya dikti. "Bizi gerçekten takip etmeyi bıraktılar mı?"

Ayşe derin bir nefes aldı. "Görebildiğimiz kadarıyla evet. Ama bu tamamen güvenli olduğumuz anlamına gelmez."

Yusuf, uzaklara bakarak düşündü. "Gerçek yalnızca gördüğümüz şey mi? Yoksa neye inanmayı seçtiğimiz mi?"

Zeynep başını eğdi. "Özgürlüğü kazanmak, yalnızca bir an mı? Yoksa onu korumak için bir ömür mü harcamamız gerekecek?"

Adam hafifçe iç çekti. "Özgürlüğün sınırları sizin kararlarınıza bağlıdır. Şimdi nereye gitmek istediğinizi seçmek zorundasınız."

Kaçaklar, ormanın içinde ilerlerken rüzgâr hafifçe esiyordu. Bu sessizlik, onları daha da huzursuz ediyordu.

Hasan gözlerini zemine indirdi. "Burada gerçekten güvendeyiz mi?"

Ayşe derin bir nefes aldı. "Bazı sessizlikler, yalnızca bir şeyin başladığını gösterir."

Yusuf, elindeki eski haritayı katladı. "Belki de burası bizim için bir işaret taşıyor."

Zeynep, gözlerini kaçaklara çevirdi. "Biz burada neyi temsil ediyoruz?"

Adam hafifçe gülümsedi. "Bazı soruların cevapları yalnızca yürümeye devam ettiğinizde ortaya çıkar."

Kaçaklar karanlığın içinde ilerledikçe, karşılarında büyük bir geçit belirdi. Burası düşündüklerinden çok daha fazlasını saklıyor olabilir miydi?

Hasan gözlerini geçide dikti. "Buradan sonra bizi ne bekliyor?"

Ayşe ve Zeynep, Yusuf’un yanına ilerleyerek yapıyı incelediler. "Gerçekten buraya girmek istiyor muyuz?"

Adam hafifçe başını salladı. "Bazı kapılar, yalnızca doğru zamanda açılır."

Kaçaklar birbirlerine baktılar. Ve içeriye adım attılar.

📖 Hikayeye Devam Et

Berdel: Sonsuz Dönüşüm adlı romanımızın 9. bölümüne geçmeden önce kısa bir reklam ile destek olun.

➡️ Berdel Yüzleşme BÖLÜM 11 Kitabını Online Oku