Altın Kitaplar
223
Çölün kum ve kuru otlardan oluşan kör edici anaforundan yedi belirsiz şekil çıktı. Görüntüleri, her yönden püsküren kum deryası içinde bir görünüp bir kaybolan yedi şekil... Küçük bir Kuzey Meksika kasabası olan Sonoyita'nın hemen dışında şaşkına dönmüş üç federal polis bekleşiyordu. Katırları bağlı bulundukları yerde gitgide huysuzlaşarak yularlarını çekiştiriyor, çevrelerine çifteler atıyorlardı. Onlar da olağanüstü bazı şeylerin varlığını sezmişlerdi sanki... Yaklaşan şekiller şimdi çölün bu ıssız kavşağındaki İlk binayı belli belirsiz seçebiliyorlardı.
Tam tepedeki güneş vaktin öğle olmasına karşın kan kırmızıydı. Tıpkı tuğlalarla çevrilmiş vaha Cantina' sında, çok eskiden kalmış bir Coco-Cola reklamındaki güneş gibi... Kum bulutundan çıkan ilk şekil uzun boylu biriydi. Meksikalı polislere baştan savma bir selam verip İspanyolcayı katlederek sordu. «İlk gelenler bizler miyiz?» Haki renkte bir elbise giymiş, Rommel gözlükleri takmış olan adam yüzünü bir deri parçasıyla örtmüştü. Hangi ulustan olduğu belli değildi. Okulda öğrenilen İspanyolcasıyla, «İlk biz mi geldik?» diye sorusunu yineledi.
Şaşkınlıktan dilini yutmuş gibi görünen polis başıyla güneyi işaret ederek karşılık verdi. O yönden de sanki yoktan varolmuşçasına başka bir kâşif grubu belirmişti. Böylece 1973 yılının ortalığı kasıp kavuran kum fırtınasında, iki ekip Sonoyita"nın hemen dışında buluşmuş oldu. On dört kişi kısaca ve sessizce el sıkıştılar....
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder