Berdel Dönüm Noktası BÖLÜM 5 Online Oku

 

Kulübenin kapısına üçüncü kez sert bir şekilde vurulmuştu. Ayşe ve Zeynep nefeslerini tutarak birbirlerine baktılar. Kapının ardındaki kişi kimdi?

Hasan, elini kaldırarak Yusuf’a işaret etti. "Hazır olun. Eğer bir şey ters giderse, kaçmaya hazır olmalıyız."

Yusuf, derin bir nefes alarak kulübenin içindeki eski, tahta çubuğu kavradı. "Eğer buraya geldilerse, bizi tanıyorlar demektir."

Zeynep’in elleri titriyordu. "Belki de bize yardım etmek isteyen biridir."

Ayşe, gözlerini kapıya dikerek sessizce cevap verdi. "Belki de değil."

Hasan ağır adımlarla kapıya doğru ilerledi ve bir an duraksadı. Gecenin içinde sadece rüzgârın uğultusu duyuluyordu. Karar zamanı gelmişti. Ya kapıyı açacaklardı, ya da kaçışlarını daha da zorlaştıracaklardı.

Hasan, derin bir nefes aldı ve eliyle kapının tokmağını yavaşça çevirdi. Ahşap kapı, menteşelerinden hafifçe gıcırdayarak açıldı. Gözleri, karşısında duran kişiye kilitlendi.

Kapının ardında hiç beklemedikleri biri vardı.

Kapının arkasındaki siluet, ay ışığında yavaşça belirginleşti. Hasan, eli hâlâ kapının tokmağında, gözlerini karşısında duran kişiye dikmişti. Kaçakların kalpleri hızla atıyordu.

Ayşe ve Zeynep geride beklerken, Yusuf kulübenin içindeki gölgelerin arasından ilerledi.

Kapının ardında hiç beklemedikleri biri vardı.

"Sizi bulacağımı biliyordum," dedi adam, sesi derin ve sertti.

Hasan gözlerini kısarak karşısındaki kişiyi inceledi. Uzun boylu, sakallı ve üzerindeki eski paltodan yorgun bir hayat sürdüğü belliydi.

"Sana güvenebilir miyiz?" diye sordu Yusuf, sesi kararlı ama temkinliydi.

Adam hafifçe başını eğdi. "Eğer bana güvenmezseniz, bu geceyi sağ çıkarmak sizin için çok zor olur."

Zeynep, Ayşe’nin yanında sessizce bekleyerek Hasan’ın karar vermesini izledi. Kimdi bu adam? Gerçekten yardım mı ediyordu, yoksa daha büyük bir tuzağın içine mi çekiliyordu?

Hasan, derin bir nefes aldı. "Buraya neden geldin?"

Adam, kulübenin eşiğinde durarak kaçağa yakışır bir ifadeyle cevap verdi. "Çünkü sadece siz kaçmıyorsunuz."

Hasan, kapının eşiğindeki adamı dikkatle süzüyordu. "Sadece biz mi kaçmıyoruz?" diye tekrarladı, sesi temkinliydi.

Adam hafifçe başını salladı. "Beni bulduğunuz gibi, başka kaçaklar da var. Ama kimse birbirine güvenemiyor."

Yusuf derin bir nefes aldı. "Peki bize neden yardım ediyorsun?"

Adam bir adım geri çekildi ve gölgelerin arasına karıştı. "Çünkü bu oyunun nasıl sona ereceğini biliyorum. Eğer kaçmak istiyorsanız, doğru yolu takip etmelisiniz."

Ayşe gözlerini Hasan’a çevirdi. "Bu adam güvenilir mi?"

Zeynep araya girdi. "Belki de özgürlüğümüzü kazanmamız için bilmemiz gereken şeyleri anlatacak."

Hasan bir süre sessiz kaldı. Kulübenin içindeki hava ağırlaşmıştı. Bu adam onların kurtuluşu mu olacaktı, yoksa daha büyük bir tuzağa mı çekiliyordu?

Adam gözlerini kaçaklara dikti. "Beni takip ederseniz, size ne yapmanız gerektiğini göstereceğim. Ama eğer burada kalırsanız... sabah olduğunda her şey çok daha zor olacak."

Kaçaklar birbirlerine baktılar. Önlerinde iki seçenek vardı:

Ya kulübede kalıp riski göze alacaklardı, Ya da bu adamın peşinden giderek bilinmeyene doğru adım atacaklardı.

Kaçaklar, kulübenin içinde derin bir sessizliğe gömülmüştü. Bu bilinmeyen adam gerçekten onlara yardım edecek miydi? Yoksa onu takip etmek, geri dönüşü olmayan bir hataya mı sebep olacaktı?

Hasan, içgüdülerine güvenerek kapının eşiğinde bir adım attı. "Eğer gerçekten bildiğin bir şey varsa, bize anlat."

Adam hafifçe başını eğdi ve sert bir ifadeyle konuştu. "Buradan kaçmanın tek bir yolu var. Ama bunun bedeli olacak."

Ayşe, gözlerini Hasan’a çevirdi. "Ne bedeli?"

Adam, kulübenin içindeki tek kırık sandalyeye oturarak derin bir nefes aldı. "Kimse gerçekten özgür değil. Eğer bir seçim yapıyorsanız, o seçimin sonuçlarını da kabul etmelisiniz."

Zeynep, Yusuf’un yanında sessizce beklerken kaşlarını çatmıştı. "Bizi tuzağa mı çekiyorsun?"

Adam başını iki yana salladı. "Hayır. Ama sizi uyarmak istiyorum. Eğer bu yola girerseniz, geri dönüşünüz olmayacak."

Kulübenin içindeki hava ağırlaşmıştı. Ya burada kalıp riske gireceklerdi, ya da bu adamın sözlerine güvenip bilinmeyene doğru ilerleyeceklerdi.

Hasan kararını verdi. "Bizi o yola götür."

Adam hafifçe başını kaldırdı ve kapıyı gösterdi. "O halde acele edin. Çünkü zamanınız tükeniyor."

Kulübenin içindeki hava ağırlaşmıştı. Hasan, kapının eşiğinde bekleyen adamın sözlerini tartıyordu. "Eğer bizi gerçekten özgürlüğe götürebileceğini düşünüyorsan, bize anlat."

Adam başını hafifçe salladı. "Özgürlük... sizin sandığınız kadar basit bir şey değil."

Ayşe gözlerini kıstı. "Biz sadece buradan çıkmak istiyoruz."

Zeynep, Yusuf’un yanına yaklaşarak fısıldadı. "Eğer bize yardım ediyorsa, neden bu kadar gizemli konuşuyor?"

Adam derin bir nefes aldı. "Çünkü dışarıdaki dünya sandığınız kadar güvenli değil. Sadece buradan kaçmak yeterli değil. Hayatta kalabilmelisiniz."

Hasan, bu sözleri duyunca kaşlarını çattı. "Peşimizde olanlar, kaçışımızı engellemek için her şeyi yapacak mı?"

Adam yavaşça başını salladı. "Evet. Çünkü siz sadece bir grup kaçak değilsiniz. Siz bir mesaj taşıyorsunuz."

Ayşe, bu sözleri duyunca şaşkınlıkla geri çekildi. "Ne mesajı?"

Adam derin bir nefes aldı ve gözlerini kaçaklara dikti. "Kim olduğunuzdan bağımsız olarak, varlığınız onların düzenine tehdit oluşturuyor. Eğer buradan kaçarsanız, onların kurduğu sistemde bir çatlak oluşacak."

Zeynep bu sözleri duyunca gözlerini büyüttü. "Biz sadece özgür olmak istiyoruz."

Adam hafifçe gülümsedi. "Ama özgürlük bazen başkalarının korkulu rüyası olabilir."

Hasan, kapının yanında bir an duraksadı. "O zaman ne yapacağız?"

Adam arkasını dönerek kapıyı işaret etti. "Benimle gelirseniz, size çıkış yolunu göstereceğim. Ama bu sadece bir başlangıç olacak."

Ayşe ve Zeynep birbirlerine baktılar. Bu kaçış, düşündüklerinden çok daha büyük bir anlam taşıyordu.

Kulübenin içinde, gece sessizliğinde yankılanan sözler bir süredir kaçakların zihninde dönüp duruyordu. Özgürlük gerçekten onların sandığı kadar basit bir şey miydi?

Hasan, kapının önünde bir an daha duraksadı. Adamın söyledikleri doğru muydu? Eğer bu kaçış sadece bir kurtuluş değilse, neydi?

"Eğer bizimle gelirsen, bu kaçışın sonunu görmek zorunda kalacaksın," dedi adam, gözlerini kaçaklara dikerek.

Ayşe gözlerini kısmış, düşünüyordu. "Bize ne yapmamız gerektiğini söyleyecek misin, yoksa bizi sadece daha büyük bir tehlikeye mi sürükleyeceksin?"

Adam hafifçe gülümsedi. "Sizi doğru yola yönlendireceğim. Ama hiçbir yol tamamen güvenli değildir."

Yusuf sessizce arkada beklerken, kulübenin içindeki hava ağırlaşmıştı. Bu adam onlara gerçekten özgürlük yolunu mu gösteriyordu, yoksa kendisi de başka bir sırrın peşinde miydi?

Zeynep derin bir nefes aldı. "Peki, nereye gidiyoruz?"

Adam kapıyı hafifçe aralayarak dışarıdaki karanlığı işaret etti. "Benden önce kaçmayı başaranlar var. Eğer izlerini takip edebilirsek, bu oyunun kurallarını değiştirebiliriz."

Hasan kaşlarını çattı. "Bu ne anlama geliyor?"

Adam gözlerini kaçaklara dikti. "Siz sadece kaçak değilsiniz. Siz, düşmenin mümkün olduğunu kanıtlıyorsunuz."

Ayşe bu sözleri duyunca irkildi. Bu kaçış sadece onların kurtuluşu değil, sistemde bir çatlak mı yaratıyordu?

Gece, artık sadece kaçakları saklamıyordu—aynı zamanda onların peşinde olanların da karanlığa karışmasını sağlıyordu.

Hasan, kulübenin kapısının eşiğinde durup adamın sözlerini tartıyordu. Gerçekten peşlerinden gelenler yalnızca onları yakalamak için mi buradaydı, yoksa daha büyük bir amaç mı güdüyorlardı?

Ayşe, derin bir nefes alarak Hasan’ın yanına geldi. "Eğer burada durursak, daha kolay hedef oluruz," diye fısıldadı.

Zeynep gözlerini karanlığa dikmişti. "Ama ya çıkarsak ve bizi bekleyen bir tuzak varsa?"

Adam hafifçe başını salladı. "Tuzak her zaman vardır. Asıl soru, onu nasıl aşacağınız."

Yusuf, kulübenin içindeki eski haritalara göz gezdirdi. "Buradan sonra ne yapacağız?"

Adam gözlerini kaçaklara dikti. "Burada yalnız değilsiniz. Ama kimlerin gerçekten sizin tarafınızda olduğunu bilmiyorsunuz."

Hasan kaşlarını çattı. "Peki senin tarafında olduğuna nasıl emin olacağız?"

Adam gülümsedi. "Emin olamazsınız. Ama size doğru yolu gösterebilirim."

Ay ışığı kulübenin içindeki gölgeleri şekillendirirken, kaçaklar birbirlerine baktılar. Özgürlüklerine bir adım daha yaklaşmak için büyük bir karar vermek zorundaydılar.

Ya bu adamı takip edeceklerdi, ya da kendi yollarını bulacaklardı. Ama artık kaçış, sadece bir kaçış olmaktan çıkmıştı.

Kaçaklar, kulübenin içindeki sessizliğe gömülmüş halde birbirlerine baktılar. Bu adamı takip etmek, onları özgürlüğe mi götürecekti, yoksa daha büyük bir bilinmezliğe mi sürükleyecekti?

Hasan, gözlerini adamdan ayırmadan konuştu. "Eğer gerçekten bildiklerin doğruysa, neden bizden saklıyorsun?"

Adam hafifçe gülümsedi. "Bazı şeyleri söylemek yetmez. Görmeniz gerekiyor."

Ayşe kaşlarını çattı. "O zaman bize göster."

Zeynep, pencereden dışarıya bakarak derin bir nefes aldı. "Eğer onunla gidersek, bir daha geri dönemeyebiliriz."

Yusuf, sessizce düşünüp kararını verdi. "Ama burada kalırsak, kesinlikle yakalanırız."

Adam kapıyı hafifçe aralayarak geceye doğru bir adım attı. "Beni takip ederseniz, gerçekleri öğreneceksiniz. Ama bu karar size ait."

Hasan, Ayşe ve Zeynep birbirlerine son kez baktılar. Artık geri dönüş yoktu. Bu adamın peşinden gitmek, kaderlerini tamamen değiştirebilirdi.

Kulübenin kapısı açıldı. Kaçaklar, bilinmeyenin içine doğru adım attılar.

Gecenin içinde ilerleyen kaçaklar, kulübenin sınırlarını geride bırakmışlardı. Artık özgürlük yoluna çıkmışlardı, ancak bu yol sandıklarından çok daha büyük bir gizemi barındırıyordu.

Hasan, önlerinde yürüyen adamın ayak izlerini takip ederken bir an duraksadı. "Bize gerçekleri anlatmalısın," dedi, sesi sertti.

Adam, sakince ilerlemeye devam etti. "Gerçekler sizi korkutabilir. Ama öğrenmeye hazırsanız, size anlatırım."

Ayşe, Yusuf ve Zeynep birbirlerine baktılar. Bu kaçış sadece onların kurtuluşu muydu, yoksa çok daha büyük bir oyun içinde miydiler?

Gecenin içinde ilerledikçe, ağaçların arasında eski bir taş yapı belirdi. Adam duraksadı ve eliyle yapıyı gösterdi.

"Burada karar vermeniz gerekiyor," dedi adam. "Eğer içeri girerseniz, artık geri dönüşünüz olmayacak."

Gece sessizdi, ancak gölgelerin içinde saklanan gerçekler kaçakların zihninde yankılanıyordu. Kulübenin kapısını açtıklarında, artık geri dönüş olmadığını biliyorlardı.

Hasan, Ayşe, Zeynep ve Yusuf, adamın peşinden yürüyerek ormanın derinliklerine doğru ilerledi. Adımları sessizdi, nefesleri kontrollü. Ama bu kaçış sadece fiziksel bir kaçış değil, zihinsel bir savaşın da başlangıcıydı.

Adam, onları eski bir taş yapının önüne getirdi. "Buraya girerseniz, oyun değişir," dedi kararlı bir sesle. "Ama bu karar sizin."

Hasan, taş duvara dokunarak düşündü. "Bu yer nedir?"

Adam gözlerini kaçaklara dikti. "Kaçmayı başaranların buluştuğu yer. Ama herkes buraya ulaşamaz."

Ayşe, Yusuf’a dönerek fısıldadı. "Eğer buraya gidersek, belki bir çıkış yolu bulabiliriz."

Zeynep, hâlâ tereddüt içindeydi. "Ama ya bir tuzaksa?"

Adam hafifçe gülümsedi. "Bazı tuzakları görmek için içine girmek gerekir."

Kaçaklar bir karar vermek zorundaydılar. Ya taş yapının içine gireceklerdi, ya da başka bir yol arayacaklardı.

Hasan derin bir nefes aldı. "Bize içeriği göster."

Adam kapıyı hafifçe araladı ve kaçaklar, karanlığın içine doğru adım attılar. Ancak orada onları bekleyen şey, hiç tahmin etmedikleri kadar büyük bir sırdı.

📖 Berdel Kaosun Eşiğinde BÖLÜM 6 Online Oku