Dağlarda Yalnız Bir Asker Kırılma Noktası Bölüm 9 Online Oku

 

Geçitten yayılan ışık artık tamamen çevreyi sarmıştı. Aras ve birliği, Sonsuzluk Kapısı’nın eşiğinde duruyordu. Tünelin duvarları titreşirken, geçmişin yankıları havaya karışıyordu.

Figür, Aras’a bir kez daha baktı. Sözleri olmadan bile içindeki mesaj netti:

"Geri dönemezsin."

Tam o anda, geçidin içindeki enerji yoğunlaşmaya başladı.

Ve sonra, kapının ötesinden gelen ilk görüntüler belirdi.

Aras, gözlerini kısarak içeriye baktı.

Bu bir anıydı.

Ancak bu, onun hatırladığı gibi değildi.

Birlikten biri panikle seslendi: “Komutan! Geçidin içindeki alan değişiyor!”

Tam o anda, küçük bir titreme daha hissedildi ve Sonsuzluk Kapısı’nın içindeki görüntü netleşti.

Geçmişten gelen ama tamamen değiştirilmiş bir sahne...

Ve şimdi, Aras’ın karar vakti gelmişti.

İçeri mi girecekti? Yoksa geri çekilip farklı bir yol mu bulmalıydı?

 

Gerçeklik Çöküşü

Sonsuzluk Kapısı’nın içindeki görüntü giderek netleşiyordu. Aras, gözlerini kısarak sahneyi dikkatlice izledi.

Bu… onun geçmişinden bir anıydı.

Ama olması gerektiği gibi değildi.

Görüntü titredi. İnsan siluetleri belirdi—sesler boğuktu, ifadeler kararsızdı.

Birlikten biri panikle mırıldandı: “Komutan, burası gerçek değil! Geçidin içindeki alan sanki var olan gerçekliği değiştiriyor!”

Tam o anda, kapının ötesinden gelen uğultular değişti.

Bir şey hareket ediyordu.

Ve sonra…

Geçidin içinden bir adım sesi geldi.

Aras, tetikte bekledi. Siluet tam olarak görünmüyordu, ama bir şeyin yaklaştığı açıktı.

Havada garip bir baskı vardı—sanki gerçeklik bu noktada bükülüyordu.

Tam o anda, figür netleşti.

Ve Aras nefesi kesilerek geri adım attı.

Çünkü karşısındaki figür… kendisiyle aynıydı.

Birlik panikle geri çekilirken, geçidin içinden gelen ses yankılandı:

“Gerçeklik yeniden yazılıyor. Seçim anı geldi.”

Aras gözlerini geçide dikti.

Ve şimdi, nihai karar verilmeliydi.

Sonsuzluk Kapısı'nın içindeki siluet netleşiyordu. Aras gözlerini kıstı, nefesi düzensizleşti.

Figür… kendisine benziyordu.

Ama tamamen değil.

Gözleri aynıydı—ama içindeki yankı, bildiği hiçbir şeye benzemiyordu.

Birlikten biri panikle geri çekildi.

“Komutan! Bu varlık ne?”

Tam o anda, ekrandaki veriler aniden değişti.

Sistemler, kendi geçmişini yeniden yazıyordu.

Ve geçidin içinde, bilinmeyen bir anı yeniden canlanıyordu.

Aras, şimdi yalnızca kendisiyle yüzleşmek zorundaydı.

Tam o anda, geçidin içinden gelen siluet başını kaldırdı.

“Seçim zamanı.”

Yer titredi. Küre tamamen parçalandı.

Ve şimdi, gerçeklik tamamen değişiyordu.

Geçidin içindeki figür hareket etmeden Aras’a bakıyordu. Birlik tetikteydi, ancak kimse bir hamle yapmamıştı. Çünkü bu figür, normal bir varlık gibi değildi.

Aras gözlerini kıstı.

Figür, tıpkı onun gibi görünüyordu—ama yalnızca bir yansıması gibi.

Telsizlerden gelen cızırtı kesildi. Oda sessizdi, ancak sanki havanın içinde duyulmayan bir uğultu vardı.

Tam o anda, figür bir adım attı.

Birlik anında tepki verdi, ancak Aras elini kaldırarak durmalarını işaret etti.

Bu, saldırıya geçmesi gereken bir düşman mıydı? Yoksa geçmişinden gelen bir yankı mı?

Tam o anda, ekrandaki veriler hızla değişmeye başladı.

Bir mesaj belirdi:

“Gerçeklik yeniden yazılıyor. Seçimini yap.”

Ve sonra, kapının ötesinden gelen bilinmeyen bir ses yankılandı.

Görüntü netleşirken, Aras’ın geçmişinden gelen bir anı tam önünde canlanıyordu.

Ama bu tam olarak hatırladığı gibi değildi.

Sonsuzluk Kapısı’nın içindeki görüntüler hızla değişiyordu. Aras, gözlerini sahnenin içine kilitlemişti—karşısındaki figür, onun bir yansımasıydı.

Ama tam olarak değil.

Figürün gözleri aynıydı, ancak bakışlarında ona ait olmayan bir geçmiş saklıydı.

Tam o anda, geçidin içindeki alan genişledi.

Ve sonra…

Figür konuştu.

Ancak sesi, Aras’ın kendi sesiydi.

“Seçimini yap.”

Birlik tetikteydi, ancak hiç kimse hareket edemiyordu. Çünkü odanın içindeki enerji artık tamamen değişmişti.

Tam o anda, ekrandaki veriler hızla değişti.

Sistemler, bilinmeyen bir geçmişi yeniden yazıyordu.

Ve geçidin içindeki görüntü tamamen netleşti.

Aras derin bir nefes aldı.

Şimdi, geri dönüş mümkün değildi.

 

Geçit açılmıştı—ve artık geri adım atmak bir seçenek değildi. Aras, kendi yankısını izlerken, geçmişin ve geleceğin aynı noktada birleştiğini hissetti. Sonsuzluk Kapısı’nın içindeki siluet ona doğru bir adım attı. Aras’ın zihni, figürün gözlerindeki tuhaf bilgeliği algıladığında bir anlığına duraksadı.

“Seçimini yap.” Bu kelimeler havada asılı kaldı. Ancak geçidin içindeki enerji artık sabit değildi—dalgalanıyordu, titreşiyordu, ve Aras’ın içinde bir çağrı yankılanıyordu.

Ekrandaki veriler daha da hızlandı. Sistemler bilinmeyen bir geçmişi yeniden yazarken, Aras bir şeylerin değişmek üzere olduğunu hissetti.

Birliğin gerisinde, silahlarını sımsıkı tutan askerler adeta nefes almadan bekliyordu. Ama bu artık savaşın bir meselesi değil, gerçekliğin kendisiyle bir hesaplaşmaydı.

Aras ileri bir adım attı. Figür de aynı anda hareket etti. Geçit içindeki görüntü aniden genişledi ve odadaki ışık titreşti.

Seçim anı geldi—ama hangi gerçek kabul edilecekti?

Aras’ın adımı, geçidin titreşen ışıkları içinde kayboldu. Geçidin sınırını aştığı anda, odanın içindeki hava değişti. Frekanslar dalgalandı, ekranlardaki veriler çılgınca değişirken, sistemlerin yazdığı geçmiş artık tamamen dönüşüyordu.

Figür bir adım daha attı—ona aynadaki bir yansıma gibi benziyordu, fakat gözlerindeki gölgeler tamamen yabancıydı.

“Seçimin kaydedildi.”

Odadaki askerler sessizdi. Bu noktada hareket etmek, gerçekliğin kendisini riske atmak anlamına geliyordu.

Ama Aras ne seçmişti? Sonsuzluk Kapısı’nın derinliklerinde, boşluk yankılanırken, geçidin içinde yeni bir sahne belirdi. Burası… bir anıya aitti.

Aras gözlerini kırptı—etrafındaki dünya değişmişti. Geçidin içinde artık bir savaş alanı vardı. Ama bu savaş onun geçmişinden değildi.

Kendisini görebiliyordu. Fakat burada olmamalıydı.

Figür yavaşça gülümsedi.

“Şimdi, anlamanı istiyorum.”

Zaman bükülmüştü. Geçidin içinde Aras yalnız değildi.

Zaman büküldü ve savaş alanı Aras’ın gözleri önünde canlandı. Ama burası onun geçmişinden değildi.

Tam o anda, geçidin içindeki enerji şiddetle dalgalandı. Sistemler aşırı yüklenirken, ekranlardaki veriler rastgele dizilere dönüşmeye başladı. Sonsuzluk Kapısı titredi—ve sonra çatladı.

Aras’ın seçimi bir şeye kapı açmıştı.

Figür, hafifçe gülümsedi. “Şimdi, anlamanı istiyorum.”

Odadaki askerler endişeyle geri çekilirken, geçidin içinden yoğun bir karanlık dalgası yayıldı. Bir şey, özgür kalmıştı.

Önce bir fısıltı… sonra yankılanan çığlıklar… Geçidin içinde zaman kayıyordu, ve savaş alanındaki figürler aniden şekil değiştirdi. Şimdi, yalnızca gözleri vardı.

Hareket etmeyen, nefes almayan, bilinmeyen bir varlık savaş alanında yankılanıyordu.

Aras bir adım geri çekildi.

Kapının içindeki dünyadan bir şey serbest kalmıştı—ve artık geri dönüş yoktu.

Aras’ın nefesi hızlandı. Önünde, geçidin içinden serbest kalan varlık, biçimsiz bir gölge gibi kıvrılıyordu. Gözleri vardı—ama bir ruhu yoktu.

Odadaki askerler tetikteydi, ancak hiçbiri hareket etmeye cesaret edemedi. Bu tehdit alışılmış bir düşman değildi.

Figür geri çekilmedi.

“Şimdi, sınandığın an geldi.”

Aras zihninin derinliklerinde yankılanan bu sözleri duyduğunda, içindeki sezgiler ona bir uyarı gönderdi. Bu varlık savaşmak için yaratılmamıştı. Ama yok etmek için vardı.

Sonsuzluk Kapısı’nın enerjisi hala salınıyor, geçidin kenarındaki frekanslar titriyordu. Bu yaratık, geçidin derinliklerinden kopup gelmiş bir yanılsamaydı—ama öldürücüydü.

Aras, hızla analiz yaptı.

·         Silahlar işe yarar mı? Belki. Ama fiziksel bir varlığa sahip olup olmadığı bile belirsizdi.

·         Sistemler yeniden yazılabiliyor mu? Ekranlardaki veriler çoktan değişmişti—burada algoritmalar da işe yaramayabilirdi.

·         Zihinsel bir mücadele mi? Eğer yaratık düşüncelerle besleniyorsa, onu yenmenin yolu yalnızca saf farkındalık olabilirdi.

Ve sonra bir şey fark etti: Yaratık, Aras’ın kendi korkularını yansıtıyordu.

O an, içinden yükselen ani bir karar aldı. Kaçmak veya savaşmak değildi.

Karşısındaki tehdide kendi zihnini açmalıydı.

Oda artık bir gerçeklik çatışmasına dönüşmüştü.

Aras zihnini açtığında, yaratık ona ait olmayan bir anıyı gösterdi.

İçinde olduğu dünya titredi—kapının içinden yayılan enerji şimdi geçmiş ve gelecek arasında bir kavşak yaratmıştı. Zaman artık doğrusal değildi.

Ve sonra… yaratık konuştu.

Ama Aras’ın kendi sesiyle.

“Sınavın henüz bitmedi.”

Odadaki askerler daha da geriye çekildi. Sistemler hala bilinmeyen bir geçmişi yeniden yazıyordu. Sonsuzluk Kapısı artık sabote edilmiş gibiydi—ve bu yaratık burada olmaması gereken bir varlıktı.

Tam o anda geçidin içinde bir görüntü daha belirdi. Aras’ın gözleri irkilerek açıldı.

Bu sahne… gelecekti.

Ama içindeki figür o değildi.

Birisi… Aras’ın yerine geçmişti.

Kimdi? Ve neden bu geleceğin merkezinde yer alıyordu?

Figür hafifçe başını eğdi.

“Gerçek seçim şimdi başlıyor.”

📖 Hikayeye Devam Et

Dağlarda Yalnız Bir Asker Yansımanın Ötesinde Bölüm 10. bölümüne geçmeden önce kısa bir reklam ile destek olun.

➡️ Dağlarda Yalnız Bir Asker Yansımanın Ötesinde Bölüm 10 Online Oku