Ormanın Sırlarına Yolculuk Bölüm 33 – Gölge Kapısından Geçiş

 

 

Gece, ormanın derinliklerine sessizliğin ağır bir tül gibi indiği saatlerde başladı. Yıldızlar, gökyüzünde belli belirsiz parıldıyor; ay, sisli bir örtünün ardında soluk bir hayalet gibi dolaşıyordu. Derin vadinin kıyısına kurulmuş olan eski taş platform, sanki zamanın dışında bir yerde asılı kalmış gibiydi. Luan, Nevia ve Yavanna, Gölge Kapısı'nın tam karşısında duruyorlardı. Bu an, kehanetin son halkasını başlatacak olan kapının açılışıydı.

Nevia'nın gözleri parlıyordu. Elindeki eski rünlerle işlenmiş taş kolyeyi göğsüne bastırdı. "Burası... burası bir zamanlar bilgeliklerin geçtiği yerdi," diye fısıldadı. "Atalarım bu kapıdan geçerek kadim bilgiyi taşımışlar."

Luan, bir adım öne çıktı. Yüzü kararlılıkla doluydu. "Bu yol bizi dönüştürecek. Ne olursa olsun adım atmalıyız."

Yavanna sessizdi. Ama onun sessizliği fırtına öncesi bir huzur gibiydi. Elini yere uzattı, toprağı avuçladı ve doğanın enerjisini içine çekti. Ardından başını kaldırdı, dudaklarından dökülen sözler neredeyse bir dua gibiydi: "Toprak ana, bizi duy. Gölgeyi değil, ışığı geçmemize izin ver."

Kapı, içten içe titreşti. Taş duvarlardaki rünler birer birer parlamaya başladı. Işık, taşların çatlaklarından sızarak gökyüzüne doğru yükseldi. Ardından sessiz bir patlama gibi içten bir yankı yükseldi. Kapı aralanıyordu.

Geçit, karanlık ve sisliydi. Ancak içinden gelen melodi, yabancı ama aynı zamanda tanıdık bir ezgiyi taşıyordu. Bu, ormanın kalbinden gelen bir çağrıydı. Luan ilk adımı attı. Ardından Nevia ve Yavanna da tereddütsüz onu izledi.

Geçidin içi, zamanın büküldüğü, anıların canlandığı, gerçeğin ve düşlerin iç içe geçtiği bir koridordu. İlk adımla birlikte Luan, çocukluğunda kaybettiği kardeşinin siluetini gördü. Birkaç adım sonra Nevia, annesinin kucaklayıcı sesini duydu; “Korkma, kaderin yolda seni bekliyor.”

Yavanna, en derin korkusuyla yüzleşti. Ormanın bir zamanlar yaktığı ağaçlarının arasında, kendi elleriyle yok ettiği yaşamların yankısı yankılandı kulaklarında. Ama ilerledi. Çünkü geçmişin ağırlığı, geleceğin umudunu taşımak içindi.

Gölge Kapısı'nın içinden geçtiklerinde, artık geride bıraktıkları bedenler değil, sadece bilinçleriydi. Onlar artık ormanın değil, evrenin sırlarına açılan bir yolun yolcularıydı. Her biri birer anahtar olmuştu, yaşamın farklı katmanlarına geçit açan.

Geçit sona erdiğinde kendilerini sisli bir yaylanın ortasında buldular. Gökyüzü griydi, ancak gökyüzünde hiç bilmedikleri yıldız takımları vardı. Uzakta bir ışık halesi titreşiyordu. Bu, Kehanet Tepesi'ydi. Ormanın kalbinde bile varlığı sadece söylencelerde geçen, kadim bilgelik kaynağı.

Nevia, yüzünü göğe kaldırdı. "Burada… her şey yeniden yazılacak."

Luan’ın sesi netti: “Geçmişin laneti ya da geleceğin ümidi. Kararı biz vereceğiz.”

Ve o anda, gökyüzünden parlak bir taş süzülerek düştü. Yerin derinliklerinden gelen yankıyla birleştiğinde, Kehanet Tepesi onlara seslendi: “Sırları çözmeye hazırsanız, ben de size yol göstereceğim…”

📖 Hikayeye Devam Et

Ormanın Sırlarına Yolculuk 34: Yansıyan Gerçeklik 28 bölümüne geçmeden önce kısa bir reklam ile destek olun. Ormanın Sırlarına Yolculuk,Türk Fantastik Roman,Macera Romanı,Gölge Yaratık, Online Roman,Büyü Ve Macera,Yeni Yazdığım Romanlar Macera roman severler için sürükleyici, duygusal ve unutulmaz bir başyapıt

➡️ Ormanın Sırlarına Yolculuk Bölüm 34 – Köklerin Altındaki Fısıltı