Gölgelerin Fısıltısı Bölüm 34 Yeni Rota, Yeni İhtiyaçlar ve Şehrin Nabzı Online Oku

 

 

Saat gecenin geç vaktini çoktan geçmiş, sabaha dönmüştü. Pansiyon odasının penceresinden sızan sokak lambasının cılız ışığı, masanın üzerindeki dağınık kağıtları ve yerde duran sırt çantasını aydınlatıyordu. Elif hala masanın başında oturuyordu ama artık defterleri okumuyordu. Bakışları boşlukta bir noktaya kilitlenmişti. Zihninde tek bir isim dönüyordu: Dr. Aris Thorne.

Ali'nin günlüğünün kenar boşluğuna karaladığı bu isim, karanlığın ortasında yanıp sönen bir umut ışığı gibiydi. Yıllarını bu karmaşık, tehlikeli araştırmaya adamış, belki de Ali'nin çalışmalarını anlayabilecek, hatta ona yardım edebilecek biri... Emekli bir Cambridge fizikçisi. Hala hayatta. Belki de ulaşılabilirdi.

Ama bu umut ışığı beraberinde bir yığın soruyu da getirmişti. Bu adama nasıl ulaşacaktı? İnternette bulduğu o eski yayınlar ve konferans bilgileri dışında hakkında hiçbir şey bilmiyordu. İngiltere'de miydi hala? Nerede yaşıyordu? Ve en önemlisi, ona nasıl güvenecekti? Ya Dr. Thorne da "onlar"dan biriyse? Ya da Ali'ye ihanet edenlerden biriyse? Ali'nin isminin yanına neden bir soru işareti koyduğunu şimdi daha iyi anlıyordu. Bu, bir öneri miydi, yoksa bir uyarı mı?

Bu soruların cevabını burada, bu küçük pansiyon odasında bulması mümkün değildi. Dr. Thorne'u bulmak ve onun hakkında daha fazla bilgi edinmek uzun soluklu bir araştırmayı gerektiriyordu. Bu da zaman, kaynak ve en önemlisi güvenlik demekti. Şu anda bunların hiçbiri Elif'te yoktu.

Yorgunluk artık dayanılmaz bir hal almıştı. Gözleri yanıyor, başı zonkluyordu. Saatlerdir süren okuma, düşünme ve korku onu tüketmişti. Karar vermeden önce uyuması, zihnini biraz olsun dinlendirmesi gerekiyordu.

Ama uyumadan önce önlemlerini almalıydı. Defterler... Onları odada bırakmak güvenli miydi? Ya o pansiyon sahibi göründüğü kadar masum değilse? Ya "onlar" bir şekilde onu buraya kadar takip ettiyse ve o uyurken odaya girerlerse? Paranoyakça düşüncelerdi belki ama Ali'nin başına gelenlerden sonra hiçbir tedbir abartı sayılmazdı.

Ayağa kalktı, odanın içindeki potansiyel saklama yerlerine baktı. Gardırop? Çok barizdi. Yatağın altı? Daha iyiydi ama yine de ilk bakılacak yerlerden biriydi. Sonra gözü odanın köşesindeki, üzeri hafifçe şişmiş gibi duran parke döşemesine takıldı. Eğilip yokladı. Evet, birkaç parke tahtası diğerlerine göre daha gevşekti. Mektup açacağını kullanarak tahtaları dikkatlice kanırttı. Altında küçük, tozlu bir boşluk vardı. Burası mükemmeldi!

Ali'nin kişisel günlüğünü, kayıt defterini, en önemli gördüğü araştırma günlüğünü ve Neriman'a yazdığı mektubu dikkatlice bu boşluğa yerleştirdi. Üzerlerini parke tahtalarıyla tekrar kapattı. Kendi not defterini ve diğer daha az kritik kağıtları ise sırt çantasının en dibine yerleştirdi. Şimdi kendini biraz daha güvende hissediyordu. En azından en değerli sırlar kolayca bulunamayacaktı.

Kapının kilidini ve sürgüsünü tekrar kontrol etti. Pencerenin mandalını da yokladı. Sonra kendini yatağa bıraktı. Gözlerini kapattığında bile zihnindeki görüntüler susmadı; Sığınağın karanlığı, Ali'nin el yazısı, Kenan'ın yüzü, o lacivert araba, Dr. Thorne'un ismi... Birbirine karışan, rahatsız edici bir rüya girdabına çekildi. Gece boyunca defalarca sıçrayarak uyandı; koridordan gelen bir ses, sokağın gürültüsü, hatta kendi kalp atışı bile onu korkutmaya yetiyordu. Tam anlamıyla dinlenemese de, en azından birkaç saatlik kesintili bir uyku uyumayı başardı.

Sabahın ilk ışıkları pencereden sızdığında, Elif kendini daha dinlenmiş değil ama en azından biraz daha ayakta hissediyordu. Gerçeklik tekrar tüm ağırlığıyla üzerine çöktü. Bursa'daydı, yalnızdı, peşinde kim olduğunu bilmediği düşmanlar vardı ve elinde dünyayı değiştirebilecek (ya da yok edebilecek) bir sır tutuyordu.

Dün geceki kararı hala geçerliydi: Buradan gitmeliydi. Bursa'da daha fazla kalamazdı. Her geçen dakika riski artırıyordu. Dr. Thorne hedefi hala oradaydı ama bu uzun vadeli bir plandı. Kısa vadede ihtiyacı olan şey, daha güvenli bir yere ulaşmak, izini kaybettirmek ve kaynak bulmaktı.

Kaynak... Para. Cüzdanındaki nakit para birkaç günlük pansiyon ve otobüs biletine ancak yetmişti. Daha fazlasına ihtiyacı vardı. Banka hesabına erişebilirdi ama bu çok riskliydi. Elektronik işlemler takip edilebilirdi. Belki Ayşe'den yardım isteyebilirdi ama onu da tehlikeye atmak istemiyordu. Şimdilik nakitle idare etmesi gerekecekti.

İkinci ihtiyaç: Güvenli iletişim. Ayşe'ye attığı mesajlar yeterli değildi. Daha güvenli bir yola ihtiyacı vardı. Belki de tek kullanımlık bir telefon ve yeni bir SIM kart almalıydı? Böylece kendi telefonunu tamamen kapatabilir, takip edilme riskini azaltabilirdi. Evet, bu mantıklıydı.

Ve son olarak, yeni bir rota. Nereye gidecekti? İstanbul hala riskliydi. Belki de daha güneye, Akdeniz kıyısındaki daha turistik, kalabalık bir şehre inmeliydi? Antalya? İzmir? Orada kalabalığa karışmak daha kolay olabilirdi. Ya da belki de tam tersi, daha küçük, daha gözden uzak bir Anadolu kasabası mı seçmeliydi? Karar veremiyordu. Belki de otogara gidip o anki duruma göre karar verirdi.

Önce pansiyondan ayrılmalıydı. Eşyalarını topladı. Parkenin altındaki defterleri çıkarıp tekrar çantasına dikkatlice yerleştirdi. Üzerini düzeltti, bakkaldan aldığı başörtüsünü tekrar başına doladı. Aynadaki görüntüsüne baktı. Yorgun, korkmuş ama aynı zamanda kararlı bir ifade vardı yüzünde.

Odanın anahtarını alıp kapıyı arkasından kilitledi. Sessizce merdivenlerden inip resepsiyona geldi. Yaşlı adam yine oradaydı, gazetesini okuyordu. Elif anahtarı uzattı, teşekkür etti ve hızla dışarı çıktı.

Bursa sokakları Pazar sabahı olmasına rağmen hareketliydi. İnsanlar kahvaltı için fırınlara gidiyor, dükkanlar yavaş yavaş açılıyordu. Elif, kalabalığın arasına karıştı. İlk hedefi, tek kullanımlık telefon ve SIM kart alabileceği bir dükkan bulmaktı. Şehir merkezindeki büyük elektronik mağazaları yerine, daha ara sokaklardaki küçük telefoncuları tercih etti. Hem daha az dikkat çeker hem de belki daha az soru sorarlardı.

Birkaç sokak dolaştıktan sonra aradığı gibi küçük bir dükkan buldu. İçeri girdi. Genç bir çocuk tezgâhın arkasındaydı. Elif, en ucuz model, basit bir telefon ve yeni bir SIM kart istediğini söyledi. Çocuk birkaç model gösterdi. Elif en basitini seçti, parasını nakit ödedi. Çocuk hattı açıp telefonu ona uzatırken meraklı gözlerle onu süzdü ama bir şey sormadı. Elif teşekkür edip hızla dükkandan çıktı.

Şimdi elinde yeni bir telefon ve hat vardı. Bu ona küçük bir hareket alanı sağlıyordu. Ayşe'yle veya belki de başka biriyle daha güvenli bir şekilde iletişim kurabilirdi. Ama önce buradan uzaklaşmalıydı. Otogara gitme zamanı gelmişti. Hangi şehre gideceğine orada karar verecekti. Kalabalığa karışarak otogara doğru yürümeye başladı, sırtındaki yük ve zihnindeki sorularla birlikte... Tehlikeli yolculuğun bir sonraki etabı başlıyordu.

''En çok okunan romanlar,yeni çıkan kitaplar 2025,pdf kitap siteleri,kitap tavsiyeleri,2025 roman önerileri,kitap blogları,kitap önerileri,kitap özetleri,roman incelemeleri,yazar biyografileri,kitap yorumları,pdf kitap indir,epub kitap indir,kitap serileri,yerli romanlar,yabancı romanlar,aşk romanları,tarihi romanlar,polisiye romanlar,bilim kurgu romanlar,dram romanları,fantastik kitaplar,e-kitap romanlar,ücretsiz roman oku''

📖 Hikayeye Devam Et

Gölgelerin Fısıltısı 35 bölümüne geçmeden önce kısa bir reklam ile destek olun.

➡️ Gölgelerin Fısıltısı Bölüm 35 Yeni Bir Şehir, Yeni Bir Yolculuk ve Artan Şüpheler Online Oku