Gölgelerin Fısıltısı Bölüm 35 Yeni Bir Şehir, Yeni Bir Yolculuk ve Artan Şüpheler Online Oku

 

 

Bursa sokakları Pazar sabahının sakinliğini yavaş yavaş üzerinden atıyordu. Elif, pansiyonun bulunduğu dar ara sokaktan çıkıp daha işlek bir caddeye karıştığında, şehrin uyanışını hissedebiliyordu. Fırınlardan gelen taze ekmek kokusu, açılan kepenklerin sesi, işe veya Pazar gezmesine giden insanların telaşlı adımları... Bu sıradan şehir manzarası, Elif'in içinde bulunduğu olağanüstü durumla tam bir tezat oluşturuyordu. Başörtüsünü biraz daha düzeltti, sırt çantasının askılarını sıkılaştırdı ve kalabalığın içinde mümkün olduğunca görünmez olmaya çalışarak yürümeye başladı.

Cebindeki yeni, ucuz telefonun varlığı ona tuhaf bir şekilde hem güven hem de daha fazla endişe veriyordu. Güven veriyordu, çünkü artık takip edilme riski daha düşük olan bir iletişim aracı vardı. Endişe veriyordu, çünkü bu telefon, onun artık normal hayatından ne kadar koptuğunun, bir kaçak gibi yaşadığının somut bir kanıtıydı. Ayşe'ye attığı son mesajdan beri telefonunu kontrol etmemişti. Yeni telefonu henüz açmamıştı bile. Önce otogara ulaşmalı, oradan bir bilet almalı, sonra belki daha sakin bir anda telefonu aktive etmeyi düşünmeliydi.

Otogara doğru yürürken zihni durmaksızın çalışıyordu. Dün geceden beri öğrendikleri, Ali'nin sırları, "onlar"ın tehdidi... Hepsi ağır bir yük gibi omuzlarındaydı. Dr. Aris Thorne ismi bir umut ışığı yakmıştı ama o ışık hala çok uzaktaydı ve ona ulaşmanın yolu belirsizdi. Şimdilik tek yapabileceği, buradan uzaklaşmak, zaman kazanmaktı.

Tekrar Bursa Otogarı'nın o tanıdık ama şimdi daha da göz korkutucu görünen kalabalığına girdi. Dünkü gelişine göre daha hazırlıklıydı ama gerginliği hiç azalmamıştı. Gözleri otomatik olarak etrafı tarıyor, şüpheli yüzler, dikkatli bakışlar arıyordu. Onu dün burada gören olmuş muydu? Takip edilmiş olabilir miydi? Bu düşüncelerle başa çıkmaya çalışarak yazıhanelerin olduğu bölüme doğru ilerledi.

Şimdi bir karar vermesi gerekiyordu: Nereye gidecekti? İstanbul hala en riskli seçenekti. Ankara? Başkent olması nedeniyle belki daha fazla denetim altında olabilirdi. Geriye Ege veya Akdeniz kıyısındaki büyük şehirler kalıyordu. İzmir... Evet, İzmir mantıklıydı. Hem Bursa'ya göre oldukça uzaktı hem de büyük bir şehirdi, kalabalığında kaybolmak daha kolay olabilirdi. Liman şehri olması, belki ileride başka kaçış yolları (deniz yolu?) düşünmek için de bir avantaj olabilirdi.

Kararını vermişti. İzmir'e giden ilk otobüsü bulacaktı. Yazıhaneleri tek tek dolaştı, İzmir otobüslerinin kalkış saatlerini sordu. Şansına, yaklaşık yarım saat içinde kalkacak bir otobüs vardı. Hemen o firmanın yazıhanesine yöneldi.

Gişedeki görevliye İzmir'e tek kişilik bilet istediğini söyledi. Dün geceki gibi yine kimlik sorulmadı. Nakit parayla biletini aldı. Peron numarasını öğrendikten sonra bekleme salonuna geçti. Dün gece oturduğu köşe yine boştu. Oraya oturdu, çantasını kucağına aldı.

Bu ikinci bekleyiş, ilkine göre daha zordu. Artık tehlikenin boyutunu daha iyi biliyordu. Elindeki sırların ne kadar büyük olduğunu anlamıştı. Bu, onu daha mı cesur yapıyordu, yoksa daha mı korkak? Emin değildi. Etrafındaki insanları izlemeye başladı. Herkes kendi dünyasındaydı; telefonlarıyla oynayan gençler, çocuklarını sakinleştirmeye çalışan anneler, gazete okuyan yaşlı amcalar, telaşla bir yerlere yetişmeye çalışan iş adamları... Ama bu sıradan görüntünün altında, Elif için potansiyel bir tehlike yatıyordu. O lacivert arabalı adam gibi, normal görünen ama aslında "onlar"dan biri olan kaç kişi vardı bu kalabalıkta?

Beklerken yeni aldığı telefonu ve SIM kartı çantasından çıkardı. Etrafına dikkatlice bakındıktan sonra, kucağındaki çantanın siperinde SIM kartı telefona taktı. Telefonun basit arayüzünü kullanarak açtı. Şebeke arama simgesi bir süre yanıp söndü ve sonunda sinyal çubukları belirdi. Telefon çalışıyordu. Şimdi Ayşe'ye daha güvenli bir mesaj atabilir miydi? Ya da belki de önce Ayşe'nin bir önceki mesajına cevap vermeliydi? Ama ne yazacaktı? Herhangi bir detay vermek riskliydi. Şimdilik beklemeye karar verdi. Belki İzmir'e vardığında, daha güvenli bir ortamda Ayşe ile tekrar iletişim kurmayı deneyebilirdi. Telefonu sessize alıp tekrar çantasına koydu.

Gözleri tekrar etrafta gezindi. Otogarın farklı köşelerinde duran güvenlik görevlilerini gördü. Normalde bu ona güven vermeliydi ama şimdi içini bir korku kaplıyordu. Ya "onlar" polisle de işbirliği yapıyorsa? Ya Elif'in eşkali polise bildirilmişse? Bu düşüncelerle yerinde rahatsızca kımıldandı.

Tam o sırada, bekleme salonunun giriş kapısının orada, dün konağa giren lacivert arabalı adama benzeyen birini görür gibi oldu! Uzun boylu, şapkalı, koyu renk paltolu... Kalbi ağzına geldi. Adam etrafına bakınıyor, sanki birini arıyor gibiydi. Elif hızla başını başka yöne çevirdi, başörtüsünü biraz daha düzeltti. Birkaç saniye sonra tekrar o yöne baktığında adam gitmişti. O mu değil miydi, emin olamadı. Belki de sadece benzeyen biriydi? Ya da belki de gerçekten oydu ve Elif'i aramıştı ama bulamamıştı? Bu ihtimal bile tüylerini diken diken etmeye yetti. Buradan bir an önce gitmeliydi.

Neyse ki çok geçmeden İzmir otobüsünün kalkış anonsu yapıldı. Elif hızla ayağa kalktı, çantasını sımsıkı kavradı ve kalabalığın arasına karışarak ilgili perona doğru yürüdü. Otobüse binerken etrafını son bir kez kontrol etti. Şüpheli bir durum görünmüyordu. Koltuğunu buldu (yine cam kenarı, arka sıralara yakın), yerine oturdu. Çantasını kucağından hiç ayırmadı.

Otobüs hareket etmeye başladığında, derin bir nefes aldı. Bursa'dan ayrılıyordu. Geride kalan son birkaç gün bir kabus gibiydi ama aynı zamanda hayatını tamamen değiştirmişti. Artık eski Elif değildi. Daha korkak ama belki de daha güçlüydü. Daha yalnız ama aynı zamanda büyük bir sırrın ortağıydı.

Otobüs Bursa'nın kalabalık caddelerinden çıkıp otoyola girdiğinde, Elif camdan akıp giden manzaraya daldı. Önünde uzun bir yolculuk vardı, hem fiziksel hem de mecazi anlamda. İzmir'e vardığında ne yapacaktı? Dr. Thorne'u nasıl bulacaktı? Ve en önemlisi, "onlar"dan nasıl kurtulacaktı? Cevapları bilmiyordu.

Şimdilik tek yapabileceği, yola devam etmek, dikkatli olmak ve umudunu kaybetmemekti. Gözlerini kapattı, belki bu kez biraz uyuyabilirdi..

''En çok okunan romanlar,yeni çıkan kitaplar 2025,pdf kitap siteleri,kitap tavsiyeleri,2025 roman önerileri,kitap blogları,kitap önerileri,kitap özetleri,roman incelemeleri,yazar biyografileri,kitap yorumları,pdf kitap indir,epub kitap indir,kitap serileri,yerli romanlar,yabancı romanlar,aşk romanları,tarihi romanlar,polisiye romanlar,bilim kurgu romanlar,dram romanları,fantastik kitaplar,e-kitap romanlar,ücretsiz roman oku''

📖 Hikayeye Devam Et

Gölgelerin Fısıltısı 36 bölümüne geçmeden önce kısa bir reklam ile destek olun.

➡️ Gölgelerin Fısıltısı Bölüm 36 Ege'ye Uzanan Yol ve Yeni Bir Başlangıç Arayışı Online Oku